Za czasów panowania [[Turcy|Turków]] na [[Półwysep Bałkański|płwPłw. bałkańskimBałkańskim]] wielu [[Słowianie|Słowian]], a konkretnie [[Serbowie|Serbów]] i [[Chorwaci|Chorwatów]] przyjęło [[islam]] dla wygodniejszego życia w [[imperium]] [[muzułmanin|muzułmańskich]] Turków. Reszta Słowian pozostała wierna [[Chrześcijaństwo|chrześcijaństwu]] jednak za cenę niższego standardu życiowego. Przez kolejne stulecia w muzułmańskim imperium Słowianie muzułmańscy wiedli o wiele lepsze życie niż Słowianie chrześcijańscy, co powodowało u muzułmanów większe przywiązanie do [[Religia|religii]] niż do [[Narodowość|narodowości]], a co za tym idzie utraty świadomości narodowej. W [[1948]] r. muzułmanie mogli się zadeklarować jako Chorwaci-muzułmanie, Serbowie-muzułmanie lub też Muzułmanie bez podawania narodowości. W [[1961]] r. przypisano im status [[grupa etniczna|grupy etnicznej]], a w [[1971]] r. [[Josip Broz Tito]] uznał ich za odrębny naród, po to, aby zakończyć wieloletni spór serbsko-chorwacki o przynależność muzułmanów do ich narodowości. Nieoficjalnie źródła podają jednak opinię, że zrobił to dlatego, że Bośnia i Hercegowina jako jedyna ze wszystkich republik Jugosławii nie miała "własnej" narodowości.
