Jan Nagórski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+ foto |
|||
Linia 6:
Nagórski znalazł w opuszczonej chacie na [[Wyspa Pankracego|Wyspie Pankracego]] tubę z puszek po konserwach w której znajdował się dziennik wyprawy Siedowa i jego list do Ministerstwa Marynarki, sam Siedow zmarł rok wcześniej z wyczerpania podczas próby zdobywacia bieguna. Nagórski dzięki tej akcji poszukiwawczej zdobył cenne doświadczenie jako pierwszy polarny lotnik w historii. Jego raport zawierał liczne spostrzeżenia i wskazówki (m.in. pomysł malowania samolotów operujących nad Arktyką na czerwono, aby uczynić je bardziej widocznymi). Osiągnięcia Nagórskiego, wysoko ocenione również przez inicjatora wyprawy, admirała carskiej floty Michaiła Żdanko (М. Е. Жданко), dowodziły, że zdobycie [[Biegun północny|Bieguna Północnego]] przy pomocy samolotu jest możliwe. 23 września 1914 lotnicy i rozmontowany samolot wrócili do [[Archangielsk]]a, a stamtąd do Petersburga.
[[Plik:1914._Nagorski_farman.jpg|thumb|240px|Wodnosamolot Farman MF.11 Nagórskiego]]
[[File:Jan Nagórski (grób) 1.JPG|thumb|240px|Grób lotnika polarnego Jana Nagórskiego (1888-1976) na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie]]
Po powrocie z Arktyki Nagórski wrócił do czynnej służby w lotnictwie morskim i brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. Od listopada 1914 służył w eskadrze lotnictwa morskiego [[Flota Bałtycka|Floty Bałtyckiej]] w Rewlu (ob. [[Tallinn]]). Latał na różnych typach samolotów patrolując [[Morze Bałtyckie]]. Pod koniec 1915 został dowódcą eskadry wodnosamolotów stacjonujących na transportowcu wodnosamolotów "Orlica", a w 1916 dowódca eskadry stacjonującej na półwyspie Zerel na wyspie [[Sarema]]<ref name=enc/>. [[17 września]] [[1916]] roku, podczas lotu wodnosamolotem wykonał – jako pierwszy na świecie na samolocie tego rodzaju – figurę akrobacji lotniczej zwaną [[Pętla (lotnictwo)|pętlą]]<ref name=enc/>. [[18 września]] [[1916]], na samolocie [[Grigorowicz M-9]], powtórzył swój wyczyn jeszcze dwukrotnie. Fakt ten został oficjalnie zarejestrowany w Aeroklubie Rosji. Podczas I wojny światowej Nagórski był pięciokrotnie odznaczany rosyjskimi orderami wojskowymi. W listopadzie 1916, podczas kolejnego lotu nad Bałtykiem, jego samolot został zestrzelony przez Niemców, a on sam uznany za zaginionego<ref name=enc/>. Po kilku godzinach spędzonych w morzu Nagórski został jednak wyłowiony przez rosyjski [[okręt podwodny]]. Po krótkim leczeniu w szpitalu w [[Ryga|Rydze]] powrócił do swej jednostki, jednak meldunek o jego odnalezieniu nigdy nie dotarł do dowództwa. Stacjonował następnie w Åbo ([[Turku]]) w [[Finlandia|Finlandii]], dowodząc dywizjonem wodnosamolotów<ref name=enc/>. W chaosie jaki panował w Rosji po rewolucji i wojnie domowej, akta osobowe Nagórskiego zaginęły, a on sam został uznany za poległego.
|