Hieronim Dziewolski: Różnice pomiędzy wersjami

Od około 1850 roku letnicy zaczęli znowu przyjeżdżać, jednak niezbyt licznie. Byli to głównie Żydzi, którzy mogli się tu leczyć taniej niż w Szczawnicy. Szczawnickie zdroje odwiedzały również bardziej znaczące osoby, które zatrzymywały się tu przejazdem. W 1858 roku liczba gości dochodziła do 60 rodzin. W 1860 roku krościeńskie zdroje odwiedziło już 65 osób{{r|K307}}, udzielono im 150 kąpieli{{r|K299}}. Na sprzedaż wysłano 9 tysięcy butelek wody{{r|K314}}. Dla porównania: w 1860 roku Szczawnicę odwiedziło 715 gości{{r|K307}}, których uraczono 873 kąpielami{{r|K299}}, a wysłano ze Szczawnicy 92 905 flaszek wody{{r|K314}}.

 

Na miejscu pito ją z „wyborną” [[Żentyca|żętycą]]. Hieronim Dziewolski utworzył [[Lipa|lipową]] alejkę ku dwóm źródłom w Potoku Stajkowskim (fragmenty alei, wiodącej obecnie ul. Polną, istnieją do dziś). Służyła kuracjuszom pijącym wodę do przechadzek. Ale w 1883 roku przyjechało tu już tylko 35 kuracjuszy. Nieszczelne ocembrowanie źródeł zanieczyszczała deszczówka. Spowodowało to wstrzymywanie wysyłek wody. Po koniecznych naprawach i interwencjach u władz, znów przez pewien czas prowadzono wysyłkę. Do końca XIX wieku Krościenko nie rozwinęło się jako miejscowość uzdrowiskowa{{r|P}}.