Hipolit Starszak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
Grzegorz Przemyk - zgodnie z oryg. art. |
||
Linia 3:
Absolwent prawa na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]]. Od [[1962]] oficer śledczy w Biurze Śledczym MSW. W [[1964]] przeszedł oficerski kurs specjalistyczny Biura Śledczego w Centrum Wyszkolenia MSW w [[Legionowo|Legionowie]]. Kontynuował karierę w Biurze Śledczym ([[1967]] - inspektor, [[1969]] - starszy inspektor, [[1971]] - zastępca naczelnika, [[1974]] - naczelnik, [[1978]] - zastępca dyrektora, [[1981]] - dyrektor biura).
W 1967 uczestniczył w śledztwie przeciwko szpiegowi [[DIA]] Jerzemu Strawie, którego sąd wojskowy [[PRL]] skazał na śmierć przez rozstrzelanie (była to przedostatnia egzekucja w PRL osoby skazanej za współpracę z obcym wywiadem). W roku [[1969]] był jednym z prowadzących śledztwo w [[Sprawa taterników|sprawie taterników]]. Przez swoich przełożonych był wysoko oceniany m.in. za "''wyjaśnienie i udokumentowanie skomplikowanej sprawy karnej przeciwko grupie osób współdziałających z Rozgłośnią [[Radio Wolna Europa|Radia Wolna Europa]]''"<ref name="WPROST">{{cytuj stronę | url = http://www.wprost.pl/ar/?O=60271&pg=2 | tytuł = Jarosław Jakimczyk, Bezpieka Urbana, Wprost, 21/2004 (1121)}}</ref>.
W [[1973]] skierowano go na dziewięciomiesięczne szkolenie specjalne w Wyższej Szkole Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego ([[KGB]]) w [[Moskwa|Moskwie]]. W polskiej grupie Starszak był najlepszym słuchaczem kursu. Świadectwo z ogólną oceną bardzo dobrą wymienia kilkanaście przedmiotów, które studiował, m.in. ''działania kontrwywiadowcze organów służby bezpieczeństwa przeciwko wywiadom państw imperialistycznych'' (158 godzin), ''organizację pracy i kierowania w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckim]] [[Kontrwywiad|kontrwywiadzie]]'' (22 godziny), ''psychologię specjalną'' (30 godzin), ''[[Kryminalistyka|kryminalistykę]] radziecką'' (112 godzin)<ref name="WPROST"/>.
14 listopada [[1982]] wraz z prokuratorem [[Bolesław Kliś|Bolesławem Klisiem]] w gmachu [[Naczelna Prokuratura Wojskowa|Naczelnej Prokuratury Wojskowej]] w Warszawie odbył rozmowę z [[Lech Wałęsa|Lechem Wałęsą]]. Jej celem było zapoznanie Wałęsy z przepisami [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanu wojennego]] i zobowiązanie go do podpisania oświadczenia akceptującego te przepisy. Wałęsa dokumentu nie podpisał, lecz przyrzekł, że przepisów będzie się starał przestrzegać. Maszynopis opatrzony jest ręcznymi podpisami obu pułkowników. Dokumentowi towarzyszy niepodpisany ''tekst zobowiązania do przestrzegania praw stanu wojennego'' oraz tekst, sygnowany przez Klisia i Starszaka, stwierdzający, że Wałęsa odmówił podpisania zobowiązania. Materiały te znajdują się w archiwum [[Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu|IPN]] pod [[Sygnatura akt|sygnaturą]] IPN01255/462<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.arcana.pl/glowna.html | tytuł = Stenogram z rozmowy z Lechem Wałęsą, przeprowadzonej przez płk. B. Klisia i płk. H. Starszaka 14 listopada 1982; [[Arcana (pismo)|Arcana]] Numer 70 - 71}}</ref> <ref>{{cytuj stronę | url = http://www.klubygp.pl/arch/2006_09_13_rozmowa_z_walesa.html#1 | tytuł = Stenogram z rozmowy z Lechem Wałęsą w wersji elektronicznej}}</ref>.
W 1983 roku z ramienia Biura Śledczego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych koordynował działania dezinformacyjne w sprawie zabójstwa [[Grzegorz Przemyk|Grzegorza Przemyka]], mające na celu odwrócenie uwagi od milicjantów i zrzucenie winy na lekarzy<ref name="WPROST"/>.
W okresie [[1 sierpnia]] [[1983]] do [[31 marca]] [[1984]] piastował stanowisko komendanta wojewódzkiego [[Milicja Obywatelska|MO]] w [[Siedlce|Siedlcach]]. Następnie od kwietnia 1984 do maja [[1990]] był Zastępcą Prokuratora Generalnego. Z prokuratury odwołał go w [[1990]] [[premier]] [[Tadeusz Mazowiecki]].
| |||