Redlinghofer Rudolf urodził się w Wiedniu-, w dzielnicy Alservorstadt. Na początku lat 30. XX w. został Świadkiem Jehowy. Mieszkał ze swoją żoną Agnes (ur. 8 czerwca 1909) w Krems, przy Spitalgasse 3. Pracował w kamieniołomie w pobliżu [[Meidling]]. Wkrótce po ślubie, 3 listopada 1937, urodziła się im córka Regina. 25 lipca 1939 Rudolf odmówił poparcia wojny. Odmówił też szkolenia wojskowego. 5 sierpnia 1939 w piśmie do wojskowego biura rejestracji w Krems stwierdził, że nie był przygotowany do walki w wojnie prowadzonej przez [[Adolf Hitler|Hitlera]], ale jest spokojnym ''"żołnierzem [[Jezus Chrystus|Chrystusa]]"''. Rudolf nie przyjął wezwania do stawienia się w jednostce wojskowej.
== Aresztowanie ==
18 sierpnia 1939 roku został aresztowany przez [[Gestapo]] i osadzony wiezieniachw wiezieniu w [[Sankt Pölten]]. Tam najpierw próbowano złamać jego opór. Rudolf Redlinghofer pozostał zdeterminowany, "''aby słuchać Boga bardziej niż ludzi''".
== Zatrzymanie i proces w Berlinie ==
13 listopada 1939 dochodzenie przeniesione zostało do więzienia w Berlinie Alt-Moabit. Proces sądowy odbył się przed Najwyższym Trybunałem Wojennym w dniu 9 grudnia 1939. Jego obrońcy nie było jak stwierdzono w protokole. W tym samym czasie odebrano mu prawa obywatelskie i skazano na śmierć. Podpisany werdykt sporządzony został przez Schmausera v. Göldela, Schrotha, Büschera, Blocka. 21 grudnia 1939 potwierdzony został przez prezesa Sądu Wojskowego Rzeszy. Rudolf Redlinghofer pod koniec grudnia był osadzony w więzieniu Berlin-Plötzensee.
== Wykonanie wyrokiwyroku i jego skutki ==
Po kilku dniach spędzonych w więzieniu w[[Więzienie BerliniePlötzensee|Berlin-Plötzensee]], 11 stycznia 1940 został przewieziony z celi więziennej na gilotynę. Po wielokrotnym czytaniu wyroku, Rudolfa Redlinghofera z rękami związanymi za plecami umieszczono pod gilotyną i ścięto. 12 stycznia 1940 Urząd Rejestracji Wojskowej i Obrony Rzeszy, w Krems poinformował o wykonaniu kary. Dla jego żony Agnes i dwóch córek rozpoczął się bardzo trudny okres. Agnes Redlinghofer starastarała się dorobić jako gospodyni. Później wraz z córkami przeniosła się na Heinemannstrasse 5, gdzie mieszkała aż do śmierci. Rodzina była przez cały czas dumna z postawy Rudolfa.
