Jan Loth: Różnice pomiędzy wersjami

'''Jan Tadeusz Loth''' (ur. [[31 sierpnia]] [[1900]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[7 czerwca]] [[1933]] w [[Otwock]]u), [[Polska|polski]] [[piłka nożna|piłkarz]], grający na pozycjach [[bramkarz]]a, [[pomocnik (piłka nożna)|pomocnika]]a oraz [[napastnik]]a, także [[lekkoatletyka|lekkoatleta]] i [[tenis]]ista. Brat [[Stefan Loth|Stefana Lotha]]

Najbardziej znaczącym klubem w karierze Jana Lotha była [[KSP Polonia Warszawa|Polonia Warszawa]]. Piłkę nożną w klubie zaczął uprawiać w [[1918]] roku. Po wykazaniu się świetną dyspozycją i zdobyciu wicemistrzostwa kraju, powołany został na [[Mecz piłkarski Węgry − Polska (1921)|pierwszy mecz]] w historii [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej|reprezentacji Polski]] z [[Reprezentacja Węgier w piłce nożnej|Węgrami]] w 1921 roku w [[Budapeszt|Budapeszcie]] (1:0 dla [[Węgrzy|Węgrów]]). Za grę w tym spotkaniu zebrał świetne oceny i został uznany za najlepszego [[Polacy|Polaka]] w tym meczu przez [[kibic]]ów (na samym meczu było tylko dwóch polskich widzów – Edward Kleinadel i Wacław Babulski) i [[dziennikarz]]y z [[Węgry|Węgier]] i [[Polska|Polski]]. Kilka lat później zmienił pozycję i zaczął grać w [[pomocnik (piłka nożna)|pomocy]] oraz [[napastnik|napadzie]]. Strzelał sporo bramek. W [[1926]] roku po raz kolejny z drużyną [[KSP Polonia Warszawa|Polonii Warszawa]] zdobył wicemistrzostwo Polski. Loth grał również w tenisa ziemnego oraz uprawiał lekką atletykę. Był rekordzistą kraju w [[sztafeta|sztafecie]] [[biegi lekkoatletyczne|4x400]] [[metr]]ów i wicemistrzem w [[skok wzwyż|skoku wzwyż]]. W [[1927]] roku przestał grać w piłkę, w [[1930]] w tenisa. W [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej|reprezentacji Polski]] rozegrał 5 meczów, w tym 3 jako bramkarz. To jedyny polski piłkarz, który na szczeblu pierwszej reprezentacji grał i w bramce i w polu. Po ciężkiej [[choroba|chorobie]] ([[Gruźlica człowieka|gruźlicy]]) [[Śmierć|zmarł]] w [[1933]] roku.