Polarność: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawka językowa
m Wycofano edycje użytkownika 57.66.70.225 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Addbot.
Linia 9:
Przykładem takiej cząsteczki jest [[woda]] H-O-H (H<sub>2</sub>O). Elektrony w wiązaniach H-O są silnie przesunięte w stronę atomu [[tlen]]u, co powoduje, że na tym atomie zbiera się cząstkowy ładunek ujemny a na atomach [[wodór|wodoru]] cząstkowy dodatni. Kąt wiązań H-O-H jest to ok. 104°. To powoduje, że od strony atomu tlenu cząsteczka wody jest naładowana ujemnie a od strony atomów wodoru dodatnio.
 
W przypadku wielu związków chemicznych pomimo totego, że wiązania są spolaryzowane, na skutek symetrii budowy cząsteczka może pozostawać apolarna, np. [[dwutlenek węgla]] CO<sub>2</sub>, [[Czterochlorek węgla|tetrachlorek węgla]] CCl<sub>4</sub>, [[benzen]] C<sub>6</sub>H<sub>6</sub>.
 
Polarne związki mają szereg własności, których nie mają cząsteczki apolarne. Są one np. w stanie [[solwatacja|solwatować]] czyli otaczać inne cząsteczki, o ile te inne cząsteczki też wykazują własności polarne, co powoduje, że ciekłe związki polarne są dobrymi rozpuszczalnikami związków [[jon]]owych i innych związków polarnych. Cząsteczki polarne mają zwykle wyższe temperatury przejść fazowych ([[topnienie]], [[krystalizacja]], [[wrzenie (fizyka)|wrzenie]] itp.) niż analogiczne cząsteczki apolarne o zbliżonej budowie i [[masa cząsteczkowa|masie cząsteczkowej]]. Najczęściej jest to efektem tworzenia przez nie [[wiązanie wodorowe|wiązań wodorowych]] i silnych oddziaływań typu dipol-dipol.