Michaił Woroncow (1782–1856): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
int., int. |
||
Linia 6:
Dzieciństwo spędził w [[Republika Wenecka|Republice Weneckiej]] i w [[Anglia|Anglii]], gdzie jego ojciec był przedstawicielem dyplomatycznym Rosji. Otrzymał solidne wykształcenie, odwiedzał parlament brytyjski i miejscowe fabryki. Wyuczył się również zawodu, gdyż jego ojciec liczył się z możliwością wybuchu rewolucji mieszczańskiej w Rosji i zniesienia przywilejów szlacheckich.
W czasie [[Inwazja na Rosję (1812)|wojny z Napoleonem]] w [[1812]] dowodził dywizją. W l. [[1815]] - [[1818]] dowodził rosyjskim Korpusem Okupacyjnym we Francji. Współdziałał z ruchami [[dekabryści|dekabrystów]]. W [[1823]] Woroncow został mianowany generał-gubernatorem [[Noworosja|Nowej Rosji]] i namiestnikiem cara w [[Besarabia|Besarabii]]. Zgodnie z projektem Woroncowa, Besarabia weszła w skład gubernatorstwa Noworosyjskiego. W l. [[1828]]-[[1844]] pełnił funkcję generał gubernatora Noworosyjskiego i Bessarabskiego. W [[1844]] został ogłoszony wicekrólem Kaukazu, namiestnikiem cara na Kaukazie i dowódcą Samodzielnego Korpusu Kawalerii. Otrzymał również tytuł książęcy. Funkcje te pełnił do [[1854]]. W podporządkowanym gubernatorstwie wprowadzał sprzyjające warunki dla gospodarki kapitalistycznej w produkcji rolnej i w handlu, co sprzyjało rozwojowi wsi i gospodarce rolnej.
W 1819 roku Woroncow ożenił się z Elżbietą z Branickich, córką hetmana [[Franciszek Ksawery Branicki|Franciszka Ksawerego Branickiego]] oraz krewną księcia [[Grigorij Potiomkin|Grigorija Aleksandrowicza Potiomkina]]. Uznawany był za jednego z najbogatszych ludzi w całej Rosji.
| |||