Jerzy Wilhelm legnicki: Różnice pomiędzy wersjami

Do formalnego przejęcia władzy doszło [[14 marca]] [[1675]]. Miesiąc wcześniej Jerzy Wilhelm był obecny na dworze [[cesarz]]a [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|rzymsko-niemieckiego]] [[Leopold I Habsburg|Leopolda I]] w [[Wiedeń|Wiedniu]], gdzie złożył uroczysty [[hołd lenny]]. [[Ludwika Anhalcka]] zmuszona przez niechętnych jej poddanych usunęła się do otrzymanej po mężu [[oprawa wdowia|oprawy wdowiej]] w [[Wołów|Wołowie]]. Dobrze zapowiadające się rządy Jerzego Wilhelma przerwał nagły zgon księcia. Powodem śmierci piętnastoletniego Piasta była silna gorączka, jakiej nabawił się na polowaniu, na które udał się pomimo niewyleczonej ospy<ref>W [[S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna (1898)|encyklopedii Orgelbranda]] podawane jest także przypuszczenie, że "jak wieść niesie" został otruty.</ref>. Stało się to w [[Brzeg (miasto)|Brzegu]] [[21 listopada]] [[1675]]. Książę został pochowany w kościele Świętego Jana w [[Legnica|Legnicy]]. Księstwo legnicko-brzeskie wobec śmierci ostatniego Piastowicza stało się częścią domeny cesarskiej i to pomimo zgłoszenia pretensji do spadku ze strony stryja Jerzego Wilhelma – Augusta hrabiego Legnickiego. [[Wołów]] do [[1680]] r. pozostał w rękach [[Ludwika Anhalcka|Ludwiki Anhalckiej]]. W [[1707]] r. zmarła jej córka Karolina, ostatnia Piastówna.

 

== Ostatni Piast ==

Uważany w większości źródeł za ostatniego z dynastii Piastów.