Państwo frankijskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. (nawias) |
|||
Linia 88:
Ze względu na oddalenie od [[cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwa Bizantyjskiego]] cesarz łaskawszym okiem patrzył na Franków niż Ostrogotów. Cesarz [[Anastazjusz I|Anastazy I]] uznał władzę Chlodwiga i w [[508]] roku przyznał mu [[Konsul rzymski|konsulat honorowy]].
Powstanie potęgi frankijskiej nie byłoby możliwe, gdyby nie władca europejski przełomu [[VII wiek|VII]] i [[VIII wiek]]u, [[Karol Młot]]. Nie tylko niepodzielnie władał on praktycznie całą zachodnią częścią kontynentu (nie licząc [[Wyspy Brytyjskie|Wysp Brytyjskich]] i [[Półwysep Iberyjski|Półwyspu Iberyjskiego]]), ale wdał się w łaski [[Papież|papiestwa]] dzięki swej zdecydowanej polityce przeciwko [[Muzułmanin|muzułmanom]] z Hiszpanii. Zwycięskiej [[Bitwa pod Poitiers (732)|bitwie pod Poitiers]] zawdzięczał swój przydomek. Nigdy jednak nie przyjął tytułu królewskiego, pełniąc funkcję majordoma na dworze [[Merowingowie|Merowingów]].
Syn Karola, [[Pepin Krótki|Pepin III zwany Krótkim]], objął władzę już jako [[król]] w [[751]] roku, detronizując Merowingów. Zacieśnił on więzi z papieżem tworząc w Italii [[Państwo Kościelne]]. Po jego śmieci w [[768]] zastąpił go syn, [[Karol Wielki]], który został cesarzem rzymskim [[25 grudnia]] 800 roku.
| |||