Bitwa pod Łabiszynem: Różnice pomiędzy wersjami

Aby utwierdzić dowództwo pruskie w przekonaniu o celu ataku, Dąbrowski wysłał w okolice Poznania dwa szwadrony kawalerii pod komendą mjr. Stanisława Bielamowskiego. Obawiając się tego ataku Prusacy, poza SzékelymSzékelym, wstrzymali wszelkie akcje zaczepne przygotowując obronę, jednak wycofanie się korpusu ks. [[Józef Poniatowski|Józefa Poniatowskiego]] znad Bzury zerwało łączność Dąbrowskiego z resztą polskiej armii.

Dąbrowski, aby zrealizować swój plan, podzielił korpus na trzy kolumny: prawa, złożona z brygady [[Antoni Madaliński|Madalińskiego]], 100 strzelców i 2 dział miała ruszyć przez [[Trzemeszno]], [[Mogilno]], Inowrocław do [[Łabiszyn]]a. Środkowa, złożona z reszty regularnych oddziałów, pod dowództwem Dąbrowskiego miała przejść z Gniezna do [[Rogowa (województwo mazowieckie)|Rogowa]], [[Żnin]]a i dalej do Łabiszyna, zaś lewa, złożona z oddziałów powstańczych pod komendą [[Józef Lipski|Józefa Lipskiego]] miała przez [[Kłecko]] i Żnin również dotrzeć do Łabiszyna. Pierwszy w punkcie zbornym pojawił się Madaliński, który rozbroił miejscowy oddział, jednak główne siły SzékelyegoSzékelyego maszerowały wówczas z Inowrocławia na Nową Wieś. W nocy z [[28 września|28]] na [[29 września]] znajdujące się w Łabiszynie połączone kolumny Dąbrowskiego i Madalińskiego zostały ostrzelane przez artylerię pruską, jednak po opanowaniu zamieszania poprowadzono kontratak zakończony starciem na bagnety pod Wzgórzem Klasztornym i szarżą kawalerii poprowadzoną przez samego Dąbrowskiego. Po tym starciu SzékelySzékely wycofał się za [[Brda|Brdę]] urządzając swój sztab w [[Bydgoszcz]]y.