Janusz Kaczmarek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Janusz Kaczmarek, de:Janusz Kaczmarek. |
m ZdB: usunięcie kursywy z szablonów cytowania |
||
Linia 24:
Ukończył studia na [[Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego|Wydziale Prawa i Administracji]] [[Uniwersytet Gdański|Uniwersytetu Gdańskiego]]. Po indywidualnym toku studiów, obronił na ocenę bardzo dobrą pracę magisterską pt. ''Granice dozwolonej działalności dziennikarskiej''. [[aplikant prokuratury|Aplikację prokuratorską]] ukończył w [[prokuratura rejonowa|Prokuraturze Rejonowej]] w [[Elbląg]]u, gdzie pracował do 1988.Doktor nauk prawnych. Doktorat "Kryminologiczne oraz prawne aspekty wzięcia i przetrzymywania zakładnika art. 252 k.k." obroniony w 2012 roku na Uniwersytecie w Białymstoku
Pod koniec lat 80. był członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]. Należał także do [[Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej|Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej]] oraz [[Stronnictwo Demokratyczne|Stronnictwa Demokratycznego]]. Odbył szkolenie w Centrum Szkolenia [[Oficer polityczny|Oficerów Politycznych]] w Łodzi<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_070810/kraj/kraj_a_4.html |autor=Anna Gielewska, Cezary Gmyz |tytuł=
Od 1992 był wykładowcą [[prawo karne materialne|prawa karnego materialnego]] dla aplikantów prokuratorskich, a od 1999 pracował w Studium Doskonalenia Nauczycieli oraz Podyplomowym Studium Przeciwdziałania Patologiom Społecznym w Gdańsku jako wykładowca w zakresie zagadnień prawnych związanych z pomocą w rodzinie i szkole. Autor wielu publikacji w „[[Przegląd Oświatowy|Przeglądzie Oświatowym]]”, „[[Prokuratura i Prawo|Prokuraturze i Prawie]]”, „[[Państwo i Prawo|Państwie i Prawie]]”. Współautor (wraz z sędzią Magdaleną Kierszką) książki ''Porwania dla okupu'' oraz autor publikacji w zbiorczej monografii ''Świadek koronny. Przestępczość zorganizowana'' pod redakcją Emila Pływaczewskiego. Prowadzi prywatną kancelarię adwokacką w Gdyni<ref name="Wkrótce">{{cytuj stronę |url=http://www.rp.pl/artykul/630048.html |tytuł=
Jest laureatem nagrody ''Bona lex'', przyznanej w 2007 przez „[[Gazeta Prawna|Gazetę Prawną]]” za działanie na rzecz tworzenia dobrego prawa<ref name="Wkrótce"/>.
Linia 33:
W latach 1988–1993 pracował w Prokuraturze Rejonowej w [[Gdańsk]]u. Od 1991 pełnił funkcję zastępcy prokuratora rejonowego w Gdańsku. W latach 1993–2000 pełnił funkcję prokuratora rejonowego w [[Gdynia|Gdyni]].
W 1993 za namową prezydent Gdyni [[Franciszka Cegielska|Franciszki Cegielskiej]] wystartował w [[wybory parlamentarne w Polsce w 1993 roku|wyborach do Sejmu]] z listy [[Bezpartyjny Blok Wspierania Reform|Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform]], jednak nie uzyskał mandatu<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.gazetawyborcza.pl/1,75478,3904621.html |autor=Sławomir Sowula, Krzysztof Katka |tytuł=
W 2000 został [[prokuratura okręgowa|prokuratorem okręgowym]] w Gdańsku. W 2001 pełnił funkcję zastępcy [[Prokurator Generalny|prokuratora generalnego]], którym był wówczas [[Lech Kaczyński]]. Od sierpnia 2001 był wicedyrektorem Biura Postępowania Przygotowawczego w [[Prokuratura Krajowa|Prokuraturze Krajowej]]. W 2002 został powołany na stanowisko [[prokuratura apelacyjna|prokuratora apelacyjnego]] w [[Gdańsk]]u.
Linia 42:
8 lutego 2007 [[prezes Rady Ministrów]] [[Jarosław Kaczyński]] odwołał go ze stanowiska prokuratora krajowego, a [[Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej|prezydent]] [[Lech Kaczyński]] powołał go na urząd [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji|ministra spraw wewnętrznych i administracji]]. 14 marca 2007 otrzymał nominację na członka [[Rada Bezpieczeństwa Narodowego|Rady Bezpieczeństwa Narodowego]]. 8 sierpnia 2007 został odwołany z zajmowanego stanowiska. Bezpośrednią przyczyną były informacje o tym, jakoby był on źródłem przecieku w sprawie akcji [[Centralne Biuro Antykorupcyjne|CBA]] w [[Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi|Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi]] (tzw. ''[[afera gruntowa]]''). 13 sierpnia 2007 został kandydatem grupy 48 posłów z [[Liga Polskich Rodzin|LPR]] i [[Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej|Samoobrony RP]] na prezesa Rady Ministrów w trybie [[konstruktywne wotum nieufności|konstruktywnego wotum nieufności]] (art. 158 [[Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej|Konstytucji]])<ref>[http://orka.sejm.gov.pl/Druki5ka.nsf/0/B401C228A22DADC1C125733A003CBC11/$file/2009.pdf Druk nr 2009 z 13 sierpnia 2007].</ref>, co było pierwszym tego typu wnioskiem złożonym w [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmie]] od czasu wejścia w życie Konstytucji RP z 1997. 7 września 2007 Janusz Kaczmarek wycofał jednak zgodę na kandydowanie, wobec czego wniosek poselski jako bezprzedmiotowy nie został poddany pod głosowanie.
30 sierpnia 2007 został na krótko [[zatrzymanie (prawo)|zatrzymany]] przez funkcjonariuszy [[Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego|ABW]] pod zarzutem utrudniania śledztwa i składania fałszywych zeznań<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.tvn24.pl/-1,1519700,wiadomosc.html |tytuł=
W 2008 ukazała się książka, wywiad rzeka z Januszem Kaczmarkiem – ''Cena władzy'' autorstwa Marka Balawajdera i Romana Osicy, poświęcony m.in. sprawie zatrzymania Janusza Kaczmarka.
| |||