Wanda Dynowska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Wanda Dynowska. |
uwaga o papieżu, źródła/przypisy, poprawa linków |
||
Linia 32:
=== Działalność teozoficzna i społeczna ===
W 1919 w [[Warszawa|Warszawie]] rozpoczęła starania o utworzenie Polskiego Towarzystwa Teozoficznego. W [[Paryż]]u poznała wybitnego teologa [[Jiddu Krishnamurti|Krishnamurtiego]]
W 1923 została sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Teozoficznego. Wygłaszała odczyty w wielu miastach Polski, inicjowała powstanie spółdzielczego wydawnictwa ''Adyar'', dokonała licznych przekładów zachodnioeuropejskiej literatury teozoficznej.
Linia 41:
=== Działalność w Indiach ===
Po śmierci Piłsudskiego, jesienią 1935 Dynowska wyjechała do Indii, do [[
Była zafascynowana nauką Maharshiego, a później ideami [[Mahatma Gandhi|Mahatmy Gandhiego]] i została jego bliską współpracownicą. Włączyła się w działalność na rzecz niepodległości Indii. Uczestniczyła w spotkaniach z różnymi hinduskimi środowiskami, przemawiała m.in. na temat miłości ojczyzny i wpajania jej w serca dzieci, uczyła dostrzegania wielkości Indii.
Linia 49:
Tę działalność przerwał wybuch [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Dynowska podjęła nieudaną z powodu trudności [[wiza|wizowych]] próbę powrotu do Polski i musiała wrócić do Indii.
Po powrocie do Indii za radą Ramany Maharshiego zabrała się do tłumaczenia [[
Organizowała pomoc dla Polaków, którzy zdołali wyjechać z [[
Rozwijała swą działalność we współpracy z wybitnym poetą hinduskim [[Harischadra Bhatt]]em, tłumaczem literatury polskiej. W prasie indyjskiej publikowała artykuły informujące indyjskie społeczeństwo o sprawach polskich. Zorganizowała zespół regionalny, który odbył tournee po południowych Indiach.
Linia 60:
==== Działalność na rzecz Tybetu ====
W sierpniu 1960 przyjął Dynowską na audiencji [[biskup]] [[Jan Paweł II|Karol Wojtyła]], któremu ofiarowała wydane przez siebie tomy ''Antologii Indyjskiej''. Ponowna audiencja miała miejsce w listopadzie 1969, kiedy przedstawiła mu rozpaczliwe położenie narodu tybetańskiego. Kardynał wyraził swe głębokie współczucie i obiecał odprawić mszę w intencji pomordowanych i żyjących [[Tybetańczycy|Tybetańczyków]]. Już wówczas stwierdziła: "Kardynał Wojtyła będzie pierwszym słowiańskim papieżem"<ref>[http://www.jkrishnamurti.republika.pl/rozne.dynowska.bio.htm Kazimierz Tokarski, ''O Wandzie Dynowskiej-Umadevi'']</ref>.
W 1960 Dynowska postanowiła pracować wśród dzieci tybetańskich, które w czasie inwazji chińskiej i przeprawy przez Himalaje utraciły rodziców. Wyjechała na północ Indii do himalajskiej miejscowości [[Dharamsala]] (siedziby [[
W 1970 zdrowie Dynowskiej załamało się; przeniosła się do rzymsko-katolickiego [[klasztor]]u w [[Mysore]]. Gdy nastąpiło znaczne pogorszenie, Dynowska odmówiła przyjmowania leków. 20 marca 1971 wysłuchała katolickiego nabożeństwa i przyjęła komunię, a następnie ubrana w odświętne karminowe sari, przybrawszy klasyczną pozycję medytacyjną, zapadła w trans. Zmarła przed północą tego samego dnia.
Linia 78:
* Ewa Dolińska „Świetlista Dusza” (Orzeł Biały-Na Antenie, październik 1981),
* Gandhi, aszramy i Tybetańczycy. Wywiad z Wandą Dynowską, Tygodnik Powszechny 1969
{{Przypisy}}
== Linki zewnętrzne ==
|