Wersja z 23:18, 2 lip 2013 edytuj Tik (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 30 136 edycji red.,comm ← poprzednia edycja		Wersja z 21:15, 11 lip 2013 edytuj anuluj edycję Alvea (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 16 400 edycji ludność następna edycja →
Linia 66: [[język urzędowy\|Językiem urzędowym]] jest [[język francuski]]. === Podział administracyjny === {{osobny artykuł\|Podział administracyjny Polinezji Francuskiej}} Linia 80: Dawniej z Polinezji Francuskiej była również administrowana wyspa [[Wyspa Clippertona\|Clipperton]], która pozostaje osobną posiadłością Francji. W 2007 roku administracja wyspą została przekazana bezpośrednio francuskiemu rządowi, a administratorem jest Minister Terytoriów Zamorskich. === Ludność === Polinezję Francuską według spisu powszechnego w 2007 r. zamieszkiwało 259,7 tys. mieszkańców. Przyrost naturalny wynosi 14,6‰ (2000), natomiast analfabetyzm: 2%. Możemy wyróżnić trzy główne grupy ~~etniczne~~mieszkańców: * [[Polinezyjczycy]]; stanowią około 78% ludności kraju. W tym zawierają się: Tahitijczycy (54%), Tuamotuańczycy, Tubuaijczycy i Markizyjczycy (każda z tych grup to ok 7%) oraz Mangarewańczycy (ok 1,5%) i Rapańczycy (ok. 0,5%). * [[Polinezyjczycy]]: 78%; * [[Europejczycy]]; jest ich około 20 tysięcy, trochę ponad 9% ogółu; głównie Francuzi ale również Brytyjczycy i Niemcy. * [[Europejczycy]]: 12%; * [[Chińczycy]]; około 11% ogółu. * [[Azjaci]] [[Chińczycy\|(głównie z Chin)]]: 10%. Pozostali mieszkańcy to kilkutysięczna grupa wyspiarzy z innych wysp Pacyfiku. === Warunki naturalne ===▼ Wielu wyspiarzy pochodzi ze związków europejsko-polinezyjskich lub chińsko-polinezyjskich. Nazywani są oni ''Demis''. W wyniku ingerencji kolonialnej prowadzonej na wyspach przez Francuzów, elementy polinezyjskich kultur uległy zapomnieniu. Zanikły charakterystyczne elementy organizacji społecznej Polinezyjczyków, takich jak absolutna władza naczelników i [[Hierarchia społeczna\|zhierarchizowana struktura społeczna]]. Około połowy tubylców porzuciło całkowicie tradycyjny styl życia i utrzymuje się z pracy w sektorze handlowo-usługowym, turystycznym lub pracuje w administracji państwowej. Wielu wyspiarzy emigruje w celach zarobkowych do innych państw Oceanii, głównie do [[Nowa Kaledonia\|Nowej Kaledonii]]<ref>{{cytuj książkę \| imię = Aleksander \| nazwisko = Posern-Zieliński (red.) \| tytuł = Wielka Encyklopedia Geografii Świata \| tom = 18 \| tytuł tomu = Świat grup etnicznych \| wydawca = Kurpisz \| miejsce = Poznań \| rok = 2000 \| strony = 189-190}}</ref>. ▲=== Warunki naturalne === {{osobny artykuł\|Geografia Polinezji Francuskiej}} Wyspy pochodzenia wulkanicznego i koralowego. Klimat zależnie od szerokości geograficznej zwrotnikowy bądź podzwrotnikowy wilgotny. Najwyższy szczyt archipelagu to [[Tahiti]] (2241 m). Linia 95 ⟶ 101: Największe opady są notowane w południowo-zachodnich wyspach i sięgają od 2000 do nawet 2800 mm rocznie. === Gospodarka === Głównym zajęciem ludności jest [[rolnictwo]] i [[rybołówstwo]]. Uprawia się: [[kawa\|kawę]], [[Kokos właściwy\|palmę kokosową]], [[trzcina cukrowa\|trzcinę cukrową]], [[wanilia\|wanilię]], [[Cytrus\|owoce cytrusowe]]. Na wyspie [[Makatea]] eksploatacja [[fosforyty\|fosforytów]]. === Religia === Religie według danych z 2006 r.<ref>[http://www.nationmaster.com/red/country/fp-french-polynesia/rel-religion&all=1\|title=Religion Religion of French Polynesia] {{lang\|en}}</ref>: * [[Protestantyzm]]: 54%

Polinezja Francuska: Różnice pomiędzy wersjami