Polski Kościół Starokatolicki: Różnice pomiędzy wersjami

W 1948 siedzibą władz Polskiego Kościoła Starokatolickiego został Wrocław. W tym czasie starokatolicy skupili swoją główną działalność na południu Polski., ale Bylibyli obecni również w innych regionach. Po przystąpieniu do ich wspólnoty biskupa obrządku wschodniego, Ignacego Wysoczańskiego zorganizowali na [[Mazury|Mazurach]] placówkę misyjną wśród [[bezpopowcy|bezpopowców]]. Podjęli również kroki w celu stworzenia w ramach Kościoła wspólnot zakonnych. W tym celu biskup Zygmunt Szypold powołał żeńskie zgromadzenie strokatolickich sióstr franciszkanek<ref>{{cytuj stronę | url =http://ipn.gov.pl/download/1/3925/biuletyn3_38.pdf | tytuł =Zwalczani i koncesjonowani. O mniejszosciach wyznaniowych w PRL. | data dostępu = 2012-06-22 | autor =Barbara Polak | opublikowany =IPN | praca =Biuletyn IPN 3 (38)/2004 | data = | język =pl }}</ref>. Prowadzili dialog ekumeniczny z Kościołami za granicą. W 1957 zawarta została [[unia kościelna]] Polskiego Kościoła Starokatolickiego z [[popowcy|Kościołem Prawosławnym Starego Obrządku w Rumunii]]. W tym samym czasie zawarto również unię z Kościołem Starokatolickim Węgier.