Ewa Siemaszko: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
chrono. + sekcje, poprawa linków wewnętrznych
drobne merytoryczne
Linia 1:
[[Plik:Ewa Siemaszko.JPG|thumb|Ewa Siemaszko]]'''Ewa Siemaszko''' (ur. [[27 października]] [[1947]]<ref>Who is Who w Polsce. Wydanie II, 2003 r., strona 3861. Wyd. Hübners blaues Who is Who. ISBN 3-7290-0040-3</ref> w [[Bielsko-Biała|Bielsku-Białej]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.cracovia-leopolis.pl/index.php?pokaz=rozmowy&id=694 | tytuł = Z Ewą Siemaszko rozmawia Janusz M. Paluch | data = 5/2003 | opublikowany = Cracovia Leopolis | data dostępu = 2013-05-27}}</ref>) – polska inżynier technolog, badaczka [[Rzeź wołyńska|ludobójstwa]] dokonanego na [[wołyń]]skich Polakach podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]].
 
== Życiorys ==
Jest córką [[Władysław Siemaszko|Władysława Siemaszko]], absolwentką [[Wydział Nauk o Żywności Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|Wydziału Technologii Rolno-Spożywczej]] [[Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie]]. PracowałaW latach 1970 -1973 była asystentką w Wyższej Szkole Ekonomicznej w [[Katowice|Katowicach]]<ref>Who is Who w Polsce. Wydanie II, 2003 r., strona 3861. Wyd. Hübners blaues Who is Who. ISBN 3-7290-0040-3</ref>, później pracowała w pozaszkolnej oświacie żywieniowej i jako nauczycielka.
 
Od 1990 zbiera i opracowuje dokumenty dotyczące losów ludności polskiej na Wołyniu podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Była współautorką wystaw "Zbrodnie NKWD na Kresach Wschodnich II RP: czerwiec-lipiec 1941" w [[Muzeum Niepodległości w Warszawie]] w 1992 oraz "Wołyń naszych przodków" zorganizowanej w październiku 2002 w Domu Polonii w Warszawie. Od 2002 roku, wspólnie z Jarosławem Kosiatym, prowadzi serwis internetowy ''Wołyń naszych przodków''<ref>[http://www.nawolyniu.pl Wołyń naszych przodków]</ref>, gdzie udostępnionych zostało ponad pół tysiąca starych fotografii, wspomnień i innych dokumentów, poświęconych życiu Polaków na kresowym Wołyniu. Współpracuje z Towarzystwem Miłośników Wołynia i Polesia, Stowarzyszeniem "Wspólnota Polska" oraz [[Instytut Pamięci Narodowej|IPN]].