Parafia św. Wincentego Pallottiego w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m likwidacja przekierowania |
|||
Linia 37:
|www = http://www.skaryszewska.pl/
}}
'''Parafia św. Wincentego Pallottiego w Warszawie''' - parafia [[Kościół łaciński|rzymskokatolicka]] w [[Warszawa|Warszawie]]. [[Parafia]] liczy 5 tys. wiernych. Leży na terenie [[diecezja warszawsko-praska|diecezji warszawsko-praskiej]], w [[dekanat grochowski|dekanacie grochowskim]]. W parafii posługę duszpasterską pełnią księża [[pallotyni]]. [[
== Kościół Chrystusa Króla Pokoju w Warszawie ==
Na początku [[XX wiek|XX w.]] w [[Warszawa|Warszawie]] przy ul. Skaryszewskiej 12 został zbudowany kościół [[Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP|mariawicki]] Przenajświętszego Sakramentu. Z czasem mariawici, nie będąc w stanie utrzymać świątyni, sprzedali ją na magazyn budowlany. 25 marca 1927 [[pallotyni]] odkupili obiekt i założyli dom Stowarzyszenia. 30 kwietnia 1927 poświęcił go [[Stanisław Gall|bp Stanisław Gall]].
Kościół poważnie ucierpiał w [[1939]] i ówczesny rektor - ks. Józef Szykowski natychmiast przystąpił do odbudowy. Na bazie wcześniejszych fundamentów znacznie powiększył kościół według projektu inż. [[Stanisław Marzyński|Stanisława Marzyńskiego]]. Poświęcenia kościoła dokonano w listopadzie [[1941]], a w czasie wojny wnętrze wzbogaciło się m.in. o obraz Chrystusa Króla autorstwa [[Adam Styka (1890-1959)|Adama Styki]].
W [[1980]] postanowiono obiekt rozebrać pozostawiając jedynie wieżę i [[fronton]] starego kościoła. Dzięki temu świątynia została rozbudowana z zachowaniem historycznego wejścia. W [[1985]] zbudowano nowy kościół na planie ośmiokąta.
Linia 49:
=== Obraz Chrystusa Króla ===
Na krótko przed wybuchem [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] księża [[pallotyni]] złożyli zamówienie na obraz [[Jezus Chrystus|Chrystusa]] Króla. Miał go namalować 54-letni wówczas [[Adam Styka (1890-1959)|Adam Styka]] pochodzący z rodziny malarzy. Jego ojciec [[Jan Styka|Jan]], student z pracowni [[Jan Matejko|Matejki]], batalista, jest najbardziej znany jako współtwórca (wraz z [[Wojciech Kossak|Wojciechem Kossakiem]]) [[Panorama Racławicka|Panoramy Racławickiej]]. Uprawiał również malarstwo religijne. Przygotowując się do namalowania wizerunku Chrystusa, długo rozczytywał się w Ewangelii, rozmyślał i nie mógł znaleźć odpowiedniej koncepcji. Te wahania przerwał osobisty dramat twórcy: jego syn został aresztowany przez [[Niemcy|Niemców]]. Tragiczne doświadczenie stało się bodźcem do pracy. Obraz wkrótce był gotowy. Chrystus został ukazany na obrazie w momencie przemienienia na górze Tabor. Stąd obecność po obu Jego stronach proroka [[Eliasz]]a i [[Mojżesz]]a. Pierwszy z nich kieruje wzrok ku Zbawicielowi, drugi składa głowę na Jego piersi. Poza tym kompozycja odbiega od znanych schematów. Nadnaturalnej wielkości postać Jezusa w ujęciu trzy czwarte wypełnia całą przestrzeń płótna. Chrystus w złotej koronie cierniowej wznosi prawą rękę w geście Pantokratora. Mimo potęgi i majestatu tego typu przedstawienia, jest On tutaj nie tylko Władcą, ale i Sługą. Świadczą o tym obrócone ku górze oczy Zbawiciela oddanego żarliwej modlitwie. Łatwo się domyślić, z jaką prośbą się zwraca do Boga Ojca: opuszczone w lewej Jego ręce berło osłania trzymaną na kolanach kulę ziemską, ogarniętą w tamtym czasie wojną.
Obraz przez pewien czas był wystawiony w witrynie jednego ze sklepów przy [[Ulica Nowy Świat w Warszawie|Nowym Świecie]]. Życzeniem Styki było, by warszawiacy mogli uczestniczyć w jego osobistym przeżyciu. Liczni przechodnie zatrzymywali się przed oknem wystawowym, by odczytywać religijną i patriotyczną symbolikę sceny. Pełni uznania dla piękna przedstawienia mówili: "Chrystus odwraca się plecami do kraju najeźdźców, a swoim berłem osłania Polskę". Obraz budził nadzieję na zwycięstwo i wiarę w Opatrzność Bożą.
| |||