Ugarit: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
niewielka przebudowa, uzupełnienia |
|||
Linia 22:
}}
'''Ugarit'''<ref>Nazwa ustalona na 53. posiedzeniu [[Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych|Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych]] w dniu 22 września 2010 roku. Por. {{cytuj stronę|url=http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/zmiany_egzonimow/zmiany_egzonimow_na_53_posiedzeniu.pdf|tytuł=Zmiany wprowadzone na 53. posiedzeniu Komisji (22 września 2010 roku) |opublikowany=ksng.gugik.gov.pl|data dostępu=2011-01-22}}</ref> (Ugaryt) – [[starożytność|starożytne]] [[miasto-państwo]] i port o znaczeniu międzynarodowym, na terenie antycznego [[Kanaan]]u, leżące na wybrzeżu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]], obecnie w [[Syria|Syrii]]. Odkryte w [[1929]] roku przez francuską ekspedycję archeologiczną prowadzoną przez [[Claude Schaeffer]]a w miejscowości [[Ras Szamra]] (jest to też współczesna nazwa [[tell]]u oraz miejsca wykopalisk) , na północnych przedmieściach [[Latakia|Latakii]].
=== Historia ===
Zamieszkane od [[IV tysiąclecie p.n.e.|IV tysiąclecia p.n.e.]], przeżyło okres rozkwitu około [[XV wiek p.n.e.|XV]]-[[XIII wiek p.n.e.|XIII wieku p.n.e.]], jako ośrodek wymiany handlowej na przecięciu ważnych szlaków komunikacyjnych. Zniszczone przez najazd [[Ludy Morza|Ludów Morza]] w [[XII wiek p.n.e.|XII wieku p.n.e.]] i nigdy nie odbudowane. ▼
Ras Szamra po raz pierwszy zostało zamieszkane przez człowieka w okresie neolitu przedceramicznego w połowie VIII tysiąclecia przed naszą erą. Z okresu ceramicznego (od początków VII tysiąclecia) pochodzą dowody udomowienia zwierząt i pasterstwa na terenie tellu oraz pierwsze kamienne, prostokątne domostwa. Początek VI tysiąclecia to zróżnicowanie w architekturze domostw oraz rozwój rzemiosła. Pierwsze ślady użycia miedzi w Ras Szamra datuje się na [[IV tysiąclecie p.n.e.|IV tysiąclecia p.n.e.]].<ref>M. Yon, ''The City of Ugarit at Tell Ras Shamra'', 2006, s. 24.</ref>
▲
Wykopaliska prowadzone od [[1929]] r. wykazały ciągłość osadnictwa od [[neolit]]u aż do około 1200 p.n.e. Odkryto m.in. [[świątynia|świątynie]] [[Dagon]]a i [[Baal]]a z archiwami, dzielnicę mieszkalną i pałac królewski z biblioteką. Mury obronne wskazują na silne wpływy architektury egejskiej. Odkryto także groby typu [[kultura mykeńska|mykeńskiego]], ceramikę pochodzącą z [[Cypr (wyspa)|Cypru]] i [[Starożytny Egipt|Egiptu]]. Z dokumentów znaleziono przeszło 20 000 tabliczek z tekstami [[język sumeryjski|sumeryjskimi]], [[język egipski|egipskimi]], [[język akadyjski|akadyjskimi]], [[język hurycki|huryckimi]], [[język hetycki|hetyckimi]] i [[język ugarycki|ugaryckimi]].▼
▲Wykopaliska prowadzone od [[1929]] r. wykazały ciągłość osadnictwa od [[neolit]]u aż do około 1200 p.n.e. Odkryto m.in. [[świątynia|świątynie]] [[Dagon]]a i [[Baal]]a z archiwami, dzielnicę mieszkalną i pałac królewski z biblioteką. Mury obronne wskazują na silne wpływy architektury egejskiej. Odkryto także groby typu [[kultura mykeńska|mykeńskiego]], ceramikę pochodzącą z [[Cypr (wyspa)|Cypru]] i [[Starożytny Egipt|Egiptu]].
=== Ostatni królowie Ugarit ===
Linia 38 ⟶ 41:
* [[Ammurapi]] (ok. 1200 p.n.e.)
===
W Ugarit odnaleziono przeszło 20 000 tabliczek z tekstami sumeryjskimi, egipskimi, akadyjskimi, huryckimi, hetyckimi i ugaryckimi. Obszerne archiwa ugaryckie miały ogromne znaczenie dla badania sieci powiązań międzypaństwowych na starożytnym Bliskim Wschodzie, praktyk dyplomatycznych, geografii Kanaanu czy ówczesnych religii Syropalestyny. Wpływ literatury ugaryckiej z przełomów II i I tysiąclecia oraz pierwszej połowy I tysiąclecia widoczny jest w biblijnej literaturze hebrajskiej.<ref>M. Majewski, ''Ugarit - historia, religia, literatura, język na tle Biblii Starego Testamentu'', Kraków 2010, s. 9.</ref>
=== Zobacz też ===
* [[Mitologia ugarycka]]
* [[Alfabet ugarycki]]
Linia 44 ⟶ 49:
{{Przypisy}}
=== Bibliografia ===
# Praca zbiorowa pod redakcją naukową [[Joachim Śliwa|Joachima Śliwy]], 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od rewolucji neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego'', ss. 294, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-83-0.
| |||