Ulica Bednarska w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: dodanie opisu ulicy |
poprawa linków, drobne techniczne |
||
Linia 28:
{{Ulica infobox/przebieg|KT|0|500m|[[Krakowskie Przedmieście w Warszawie|Krakowskie Przedmieście]]}}
}}
[[Plik:Łaźnia Teodozji Majewskiej ul. Bednarska.JPG|thumb|240px|Łaźnia Teodozji Majewskiej]]
'''Bednarska''' − ulica w [[Śródmieście (Warszawa)|Śródmieściu]] [[Warszawa|Warszawy]].
Linia 35:
== Historia ==
Jeszcze przed powstaniem Warszawy znajdował się w tym miejscu [[wąwóz]] strumienia, wzdłuż którego prowadziła ścieżka nad [[Wisła|Wisłę]]. Z czasem strumień zamienił się w ściek i lokalne wysypisko śmieci dla mieszkańców miasta. Gdy w
W latach 1775−1864 ulica była ważną [[Arteria komunikacyjna|arterią komunikacyjną]] jako droga dojazdowa do [[Most łyżwowy|mostu łyżwowego]] zwanego [[Most Ponińskiego|Mostem Ponińskiego]]. Bednarska została wówczas [[Bruk|wybrukowana]] i odnowiona. W 1775 roku nad samą rzeką wybudowano łaźnie kasztelana łukowskiego [[Jacek Jezierski (kasztelan)|Jacka Jezierskiego]], które stały się popularnym miejscem spotkań.
Na początku
Puntem zwrotnym w historii ulicy było otwarcie w 1864 [[Most Kierbedzia|Mostu Kierbedzia]]. Nowa przeprawa, wraz z [[Wiadukt Pancera w Warszawie|wiaduktem Pancera]], połączyła [[Plac Zamkowy w Warszawie|Plac Zamkowy]] z [[Praga (Warszawa)|Pragą]]. Zlikwidowano wtedy również most łyżwowy u wylotu Bednarskiej, co spowodowało iż stała się ona spokojną ulicą położoną na uboczu<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Zieliński | imię = Jarosław | tytuł = Ulica Bednarska | wydawca = Wydawnictwo Veda | miejsce = Warszawa | data = 1997 | strony = 42 | isbn = 83-85584-51-X}}</ref>. Życie towarzyskie w znacznym stopniu przeniosło się na [[Krakowskie Przedmieście w Warszawie|Krakowskie Przedmieście]], większość hoteli zamknięto, zaś w dawnym Bawarskim otworzono [[dom publiczny]]. Mimo to na Bednarskiej sporadycznie pojawiały się nowe inwestycje, m.in. wybudowano znaną drukarnię [[Samuel Orgelbrand|Samuela Orgelbranda]], która istniała pod nr 20 aż do
Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] ulica uległa częściowemu zniszczeniu. W trakcie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] większość kamienic wypalono, zaś w gruzach legły całkowicie tylko trzy budynki (nr 13, 18 oraz 29). Pozostałych nigdy jednak nie odbudowano (mimo wcześniejszych planów) - w
Ulica jako założenie urbanistyczne jest w całości wpisana do rejestru zabytków - nr rej. 5 z 1.07.1965.
|