Nikołaj Bucharin: Różnice pomiędzy wersjami

Bucharin wstąpił do partii w [[1906SDPRR]](b) w 1906 roku, w [[1911]] został relegowany z [[Uniwersytet Moskiewski|Uniwersytetu Moskiewskiego]] (gdzie studiował ekonomię na wydziale prawa) za działalność rewolucyjną i zesłany. Po ucieczce z zesłania na emigracji został najbliższym współpracownikiem [[Włodzimierz Lenin|Lenina]], współpracował także z [[Lew Trocki|Lwem Trockim]]. W maju [[1917]] r. wrócił do [[Rosja|Rosji]]. Na polecenie Lenina przygotowywał dekrety o nacjonalizacji przemysłu. W [[1917]]-[[początkach 1918]] roku był przywódcą frakcji ''lewicowych komunistów''. Sprzeciwiał się zawarciu [[Traktat brzeski|pokoju brzeskiego]], uważał, że Rosja - nawet kosztem kolejnych tysięcy ofiar - powinna kontynuować wojnę z krajami kapitalistycznymi. Do niego należy sławny cytat: "Przymus proletariacki we wszystkich swoich formach, poczynając od rozstrzeliwania, a kończąc na obowiązku pracy jest metodą tworzenia komunistycznego człowieka". Później jednak wsparł wprowadzenie rynkowej gospodarki [[Nowa Polityka Ekonomiczna|NEPu]], kierując do chłopów sławne wezwanie "Bogaćcie się!". W latach [[1918]]-[[1929]] był redaktorem naczelnym "[[Prawda (gazeta)|Prawdy]]". W latach 1926-29, po usunięciu [[Grigorij Zinowjew|Grigorija Zinowiewa]] był przewodniczącym Prezydium Komitetu Wykonawczego [[Międzynarodówka Komunistyczna|Kominternu]].

Po rozpoczęciu terroru [[wielki terror (ZSRR)|"wielkiej czystki"]] we wrześniu [[1936]] po [[proces pokazowy|pokazowym procesie]] [[Grigorij Zinowjew|Zinowjewa]] i [[Lew Kamieniew|Kamieniewa]] ogłoszono o śledztwie w sprawie jego spiskowej działalności. Po śmierci [[Sergo Ordżonikidze]] w lutym [[1937]] został aresztowany w czasie obrad burzliwego plenum KC [[WKP(b)]] poświęconego sprawie jego i Aleksieja Rykowa.