Śluby zakonne: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne, drobne techniczne
m drobne techniczne
Linia 10:
[[Kościół katolicki]] inaczej interpretuje śluby ([[Łacina|łac.]] ''votum'') zakonne proste lub uroczyste, które obowiązują pod grzechem, a przyrzeczenia (łac. ''promissio''), które nie obowiązują pod grzechem. Śluby zakonne (''profesja rad ewangelicznych''), włącza do stanu [[Duchowieństwo|duchownego]] osobę, która je składa. Natomiast przyrzeczenia [[Tercjarze|tercjarskie]] lub [[Oblacja|oblackie]] nie włączają osoby je składającej do stanu duchownego.
 
Osoby, które złożyły śluby zakonne proste lub uroczyste, albo przyrzeczenia tercjarskie lub oblackie, mogą odejść dobrowolnie ze zgromadzenia zakonnego, zakonu ścisłego, bądź zakonu świeckiego lub oblacji i powrócić bez grzechu do stanu świeckiego (w przypadku duchowieństwa) po otrzymaniu na własną, pisemną prośbę ''Indultu'' wydanego na piśmie przez kompetentną do tego władzę duchowną. Mogą też zostać wydalone ze zgromadzenia zakonnego lub zakonu po udzieleniu im pisemnej [[Dyspensa|dyspensy]] od ślubów, albo przyrzeczeń, zawartej w ''Akcie wydalenia'', który jest najcięższą karą w zakonie. W przypadku ślubów zakonnych prostych, przyrzeczeń tercjarskich lub oblackich, zwolnienia z nich udziela wyższy przełożony zakonny lub [[biskup]] w przypadku zgromadzeń zakonnych na prawach diecezjalnych. W przypadku ślubów zakonnych uroczystych zwolnienia od nich udziela odpowiednia do tego dykasteria przy [[Stolica Apostolska|Stolicy Apostolskiej]], czyli ''[[Kongregacja zakonówds. Instytutów Życia Konsekrowanego i instytutówStowarzyszeń Życia świeckichApostolskiego]]''.
 
== Zobacz też ==