Kazimiera Bujwidowa: Różnice pomiędzy wersjami

|imię i nazwisko = Kazimiera BujwidowaBujwid

'''Kazimiera BujwidowaBujwid''' z domu '''Klimontowicz''' (ur. [[16 października]] [[1867]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[8 października]] [[1932]] w [[Kraków|Krakowie]]) – polska działaczka społeczna, publicystka, feministka i ateistka.

Była córką Ludwiki Szcześniewskiej i Kazimierza Klimontowicza pochodzacego z drobnej szlachty litewskiej. Po wczesnej śmierci matki została oddana przez ojca pod opiekę jego siostry Karoliny Petroneli Klimontowicz, uczestniczki powstania styczniowego. Ukończyła w Warszawie pensję dla panien zdając egzamin i zdobywając uprawnienia nauczycielki domowej. Ukończyła również kurs krawiectwa, a jako słuchaczka [[Uniwersytet Latający|Uniwersytetu Latającego]] studiowała nauki biologiczne. W 1886 r.roku wyszła za mąż za [[Odo Bujwid|Odona Bujwida]], zostając równocześnie laborantką w pracowni męża. W 1893 rodzina przeniosła się do Krakowa, gdzie Odo zaczął pracować na Uniwersytecie Jagiellońskim, a Kazimiera objęła najpierw administrację, zaś od 1918 r. kierownictwo założonego przez męża Zakładu Produkcji Surowic i Szczepionek. W czasie I wojny światowej wraz z mężem i najstarszą córka lekarką prowadziła szpital dla rannych żołnierzy Legionów Polskich.

Kazimiera Bujwidowa od 1893 działała w [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwie Szkół Ludowych]], była współorganizatorką i prezeską krakowskiej czytelni dla kobiet, zajmowała się zakładaniem bezpłatnych czytelni dla młodzieży. W latach 90-tych XIX wieku oficjalnie wystąpiła z [[Kościół katolicki|Kościoła rzymskokatolickiego]] i oglosiłaogłosiła swoją bezwyznaniowość, co spowodowało ostracyzm towarzyski wobec Bujwidów w konserwatywnym krakowskim środowisku.W latach 1896 - 1906 przewodniczyła Towarzystwu Gimnazjalnej Szkoły Żeńskiej, doprowadziła do utworzenia pierwszego na ziemiach polskich gimnazjum dla dziewcząt z programem i maturą równorzędną jak w gimnazjach męskich. Zainicjowała akcje pisania indywidualnych i zbiorowych podań kobiet o prawo do studiów - zaowocowało to w 1896 r. przyjęciem na studia pierwszych studentek. W 1904 r.roku skierowała do [[Sejm Krajowy (Galicja)|Sejmu Krajowego]], a w 1910 r. do Rady Państwa w Wiedniu petycję w sprawie równouprawnienia kobiet na uniwersytetach. W 1908 r. zaangażowała siesię w kampanię przedwyborczą [[Maria Dulębianka|Marii Dulębianki]] - pierwszej kobiety kandydujacejkandydującej do Sejmu Krajowego. W roku 1910 r. jako delegatka z Galicji wzięła udział w kongresie spraw kobiecych w Paryżu. W 1912 r. była delegatką na I Zjazd Austriacki w sprawie praw wyborczych dla kobiet. Podczas I wojny światowej wycofała się z aktywnej działalności społecznej między innymi z powodu przewlekłej choroby.

Kazimiera Bujwidowa współpracowała w latach 1902 -1907 z pismem "Nowa Reforma", a w latach 1907 - 1911 z pismem [[Ster (czasopismo)|"Ster"]] oraz publikowała w [[Nowe Słowo|Nowym Słowie]]. Była autorką broszur feministycznych: ''Prawa nauczycielek'' z 1903, ''Czy kobieta powinna mieć takie same prawa co mężczyzna'' z 1909, ''U źródeł kwestii kobiecej'' z 1910, ''O postępowym i niepostępowym ruchu kobiecym w Galicji'' z 1913 roku. Zabierała głos w sprawach edukacji i wychowania dzieci - w 1903 r. opublikowała broszurę ''Domy ludowe'', a w 1905 r. ''Reformę wychowania i ochronę dziecka''. W syczniustyczniu 1919 r.roku ukazała się ''Deklaracja programowa kobiet wobec nadchodzacychnadchodzących wyborów do Sejmu Ustawodawczego''.