Linia Zygfryda: Różnice pomiędzy wersjami

Linia na całej długości miała ok. 10 km szerokości pasa obrony, zwykle złożonego z dwóch osobnych linii. Umocnienia składały się z [[żelbet|żelbetowych]] [[schron|schronów bojowych]] różnego typu. Największe wykonane obiekty to tzw. [[Panzerwerk]]e (nazwa częściowo propagandowa, oznaczająca dzieło pancerne, tj. schron bojowy wyposażony w pancerne kopuły i płyty) o odporności B (według niemieckiego systemu oznaczało to ściany i stropy o grubości 1,5 metra oraz pancerze 250–300 mm; obiektów o odporności A - 3,5 metra betonu, 600 mm pancerza - praktycznie nigdzie nie ukończono). Były to zazwyczaj dwukondygnacyjne schrony bojowe, wyposażone w kopuły pancerne i uzbrojone w [[karabin maszynowy|karabiny maszynowe]], [[granatnik]]i i [[miotacz ognia|miotacze ognia]]. Linię uzupełniały liczne mniejsze obiekty. Na Wale Zachodnim wzniesiono także kilka grup warownych, gdzie obiekty połączone były systemem podziemnych tuneli. W efekcie zatrzymania budowy linii umocnień nie uzupełniono o schrony z [[wieża artyleryjska|wieżami artyleryjskimi]] i [[broń przeciwpancerna|bronią przeciwpancerną]]. Fortyfikacje otaczano także zaporami różnego typu (np. [[zapora przeciwpancerna|przeciwpancerne]] i [[zapora przeciwpiechotna|przeciwpiechotne]]). Na całej długości linii Zygfryda funkcjonował dodatkowo pas obrony przeciwlotniczej o szerokości średnio 65 km (cała linia miała od 35–75 km szerokości).