Philip Johnson: Różnice pomiędzy wersjami

'''Philip Cortelyou Johnson''' (ur. [[8 lipca]] [[1906]] w [[Cleveland]], [[Ohio]], zm. [[25 stycznia]] [[2005]] w [[New Canaan]], [[Connecticut]]) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] architekt i historyk sztuki, długoletni nestor amerykańskiej architektury, w [[1979]] jako pierwszy architekt uhonorowany [[Nagroda Pritzkera|Nagrodą Pritzkera]], nazywaną ''architektonicznym Noblem''.

 

Pochodził z zamożnej rodziny (ojciec był na początku XX w. znanym adwokatem) i jako młodzieniec zwiedził zabytki i muzea Rzymu, Paryża, Berlina, Londynu, Aten i Egiptu. Czynnym uprawianiem architektury zajął się stosunkowo późno, pierwszy budynek zaprojektował w wieku 36 lat po studiach u [[Walter Gropius|Gropiusa]] na Uniwersytecie [[Harvard University|Harvarda]]. Wcześniej studiował tam filozofię i filologię klasyczną, był krytykiem, historykiem, dziennikarzem i dyrektorem muzeum. Na potrzeby [[Museum of Modern Art|Muzeum Sztuki Nowoczesnej]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], którego działem architektury kierował od 1930, stworzył w 1932 wraz z [[Henry-Russell Hitchcock|Henrym-Russellem Hitchcockiem]] termin [[styl międzynarodowy]] (''międzynarodowa szkoła architektury''), którym opisywał pierwszą amerykańską wystawę prac [[Le Corbusier]]a i [[Ludwig Mies van der Rohe|Miesa van der Rohe]]. W końcu latach 80. stworzył natomiast z Markiem Wigley'em pojęcie [[dekonstruktywizm (architektura)|architektury dekonstruktywistycznej]].