[[Napoleon Bonaparte|Napoleon]], jako że sam był artylerzystą, twierdził, iż ''wojnę wygrywa się artylerią'', dlatego szczególnie dbał o ten rodzaj broni. Wyodrębnił ją i zorganizował w oddzielny cesarski korpus artylerii, na który składała się artyleria piesza i konna (wprowadzona w [[1791]] roku). Za czasów Napoleona używano [[Armata|dział]] polowych (3-, 4-, 6-, 8- i 12-funtowych), oblężniczych oraz [[Moździerz (wojsko)|moździerzy]] (6- calowych) systemu stworzonego przez [[Jean Baptiste Vacquette de Gribeauval|Jeana Gribeauvala]], wprowadzonego jeszcze za czasów [[Ancien regime|Starego Porządku]]. Organizacyjnie w [[1803]] roku artyleria liczyła 8 pułków artylerii pieszej i 6 pułków artylerii konnej. W tym samym roku utworzono 8 batalionów pociągu artylerii. Rok później sformowano 100 kompanii kanonierów obrony wybrzeża, w których służyli weterani, oraz kompanie kanonierów stacjonarnych (fr. ''sedentaires''). Każdy pułk artylerii pieszej składał się z 22 kompanii bojowych. W [[1809]] roku dodano kompanię zakładową, a w [[1814]] roku liczbę kompanii bojowych zwiększono do 28.
