Pompejusz: Różnice pomiędzy wersjami

Pompejusz stanął na czele wojsk walczących ze zwolennikami [[Gajusz Mariusz|Mariusza]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]], którym przewodził [[Sertoriusz]]<ref>A. Krawczuk, s148-152.</ref>. Po śmierci Sertoriusza w wyniku spisku i ostatecznym pokonaniu oddziałów przeciwnika Pompejusz wrócił do Italii i wziął udział w ostatniej fazie wali z powstańcami [[Spartakus]]a<ref>T. Zieliński, s.446.</ref>. Wspólnie z [[Marek Licyniusz Krassus|Markiem Krassusem]], za zgodą popularów, objęli konsulat w roku 70 p.n.e. Pompejusz objął konsulat, mimo że nie osiągnął przewidzianego prawem wieku ani nie sprawował wcześniej innych urzędów wymaganych przez tzw. ''[[cursus honorum]]''. Nowi konsulowie odwołali najbardziej restrykcyjną część ustaw wprowadzonych podczas dyktatury Sulli, przywracając m.in. władzę [[Trybun ludowy|trybunów ludowych]]<ref>A. Krawczuk, s.153.</ref>.

W roku 67 p.n.e. na mocy ''lex Gabinia'' otrzymał specjalne uprawnienia na terenie Morza Śródziemnego, dzięki czemu przeprowadził szybką, zwycięską kampanię przeciwko piratom<ref>T. Zieliński, s.454.</ref>, a w roku następnym pokonał ostatecznie wojska [[Mitrydates VI Eupator|Mitrydatesa VI Eupatora]] i narzucił [[Pont]]owi zwierzchnictwo rzymskie<ref>A. Krawczuk, s.155.</ref>. Następnie zajął [[Syria|Syrię]], kładąc kres panowaniu [[Seleucydzi|Seleucydów]], i wkroczył do [[Judea|Judei]], opanowując [[Jerozolima|Jerozolimę]] w [[roku 63 p.n.e<ref>A. Krawczuk, s.156.</ref>.]] Z zajętych terytoriów utworzył nową rzymską prowincję Syrię. Stworzył cały system państw zależnych politycznie i finansowo od Rzymu, do którego włączone zostały [[Kapadocja]], [[Armenia]] i [[Królestwo Bosporańskie]]. Można powiedzieć, że w latach 66-62 Pompejusz był faktycznym panem imperium rzymskiego<ref>T. Zieliński, s.460.</ref>.

Po uregulowaniu spraw na Wschodzie, w [[roku 62 p.n.e.]] powrócił do Rzymu. i odbył triumf, Senat jednak, obawiając się wciąż rosnącego autorytetu Pompejusza, odmówił mu zatwierdzenia jego zarządzeń na Wschodzie i nadania ziemi weteranom<ref>A. Krawczuk, s.157.</ref>.