Wersja z 08:52, 1 paź 2013 edytuj Pernambuko (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 31 533 edycje poprawa linków ← poprzednia edycja		Wersja z 08:57, 1 paź 2013 edytuj anuluj edycję Pernambuko (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 31 533 edycje źródła/przypisy, linki zewnętrzne następna edycja →
Linia 3: [[Plik:Zygalski sheets (perforated sheets).jpg\|250px\|right\|thumb\|Nałożone na siebie dwie ''płachty Zygalskiego''. Ekspozycja w brytyjskim muzeum w [[Bletchley Park]].]] '''Płachta Zygalskiego''' – arkusz perforowanego papieru służący jako [[nośnik danych]]. Używany przez polskich [[Kryptologia\|kryptologów]] do dekodowania zaszyfrowanych komunikatów niemieckiej maszyny szyfrującej [[Enigma]] z wykorzystaniem matematycznej [[Permutacja\|teorii permutacji]].<ref>[http://gamma.im.uj.edu.pl/~blocki/pmd/pm-wasik.pdf Joanna Wąsik, "Złamanie szyfru Enigmy przy użyciu teorii permutacji", Instytut Matematyki Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet Jagielloński. Plik w formacie PDF.]</ref> Nazwa utworzona została od nazwiska polskiego wynalazcy [[Henryk Zygalski\|Henryka Zygalskiego]]. Wynalazek ten odegrał dużą rolę we wczesnym dekryptażu kodów Enigmy przez polski kontrwywiad wojskowy - [[Biuro Szyfrów 4\|Biuro Szyfrów nr 4]].<ref>Andrzej Pepłoński - "Kontrwywiad II Rzeczypospolitej (Kulisy wywiadu i kontrwywiadu)", Dom Wydawniczy Bellona Warszawa, 2002.</ref> ==Geneza powstania== Linia 11: W latach 1935 - 1936 polscy matematycy z biura szyfrów wprowadzili w dekryptażu komunikatów Enigmy metodę "kart charakterystyk". Wyparła ona wcześniejszą [[Metoda rusztu\|metodę rusztu]] oraz [[Metoda zegarowa\|metodę zegarową]], które znacznie straciły swoją efektywność w związku ze zmianami procedur kodowania wprowadzonymi przez Niemców po [[1 października]] [[1936]]. Zwiększenie przez nich liczby połączeń na przełącznicy kablowej Enigmy oraz codzienne zmiany klucza szyfrowania spowodowało, że deszyfracja komunikatów stała się bardziej złożona i pracochłonna. Nowa metoda zrywała z wczesną "ręczną" deszyfracją niemieckich szyfrów i po raz pierwszy wprowadzała maszynowe ich łamanie za pomocą maszyn deszyfrujących takich jak [[Cyklometr]] - urządzenia wynalezionego przez polskiego [[matematyka]] i [[kryptologia\|kryptologa]] [[Marian Rejewski\|Mariana Rejewskiego]]. [[metoda kart charakterystyk\|Metoda "kart charakterystyk"]] była niezależna od liczby połączeń kabli na łącznicy Enigmy. Katalog kart konstruowano przy wykorzystaniu cyklometru, który wyliczał ~~[[permutacja\|~~permutacje cykliczne]].<ref>[http://gamma.im.uj.edu.pl/~blocki/pmd/pm-wasik.pdf Joanna Wąsik, "Złamanie szyfru Enigmy przy użyciu teorii permutacji", Instytut Matematyki Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet Jagielloński. Plik w formacie PDF.]</ref> Po zapisaniu w [[Grupa permutacji\|katalogu wszystkich charakterystyk]] można było z niego odczytywać odpowiednie permutacje odpowiadające ustawieniu wirników danego dnia. Cały proces deszyfracji tą metodą był dość pracochłonny i zajmował początkowo wiele czasu. Dla każdej z 17 576 pozycji, w których mogła być ustawiona maszyna, należało przeanalizować sześć możliwych sekwencji wzajemnego ustawienia wirników, co w efekcie daje 105 456 wyników. Przygotowanie pierwszego katalogu pochłonęło ponad rok pracy zespołu z biura szyfrów, ale po jej zakończeniu około roku 1935, określenie klucza dziennego było możliwe w czasie od 12 do 20 minut.<ref>Władysław Kozaczuk – Enigma: How the German machine cipher was broken, and how it was read by the Allies in World War Two, redakcja i tłumaczenie Christopher Kasparek University Publications of America, 1984 ISBN 0-89093-547-5.</ref>

Płachta Zygalskiego: Różnice pomiędzy wersjami