Obwód Wojska Dońskiego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m ilustracja |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 4:
== Historia ==
Prowincja obejmowała ziemie zamieszkiwane przez podległych [[Samodzierżawie|caratowi]] Kozaków dońskich, świetnych żołnierzy, wielokrotnie wsławiających się męstwem i walecznością w licznych wojnach prowadzonych przez carską Rosję. Kozacy dońscy byli potomkami zbiegłych chłopów i (rzadziej) szlachciców, którzy na początku [[XVI wiek]]u zaczęli zasiedlać pustkowia między Rosją, [[Iran|Persją]] a [[Imperium Osmańskie|Imperium Osmańskim]]. Początkowo byli w zasadzie niezależni, utrzymywali się z myślistwa, rybołówstwa i grabieżczych najazdów (głównie na [[Islam|muzułmanów]]). Z czasem władze carskie zaczęły ograniczać ich niezależność wcielając formacje kozackie do regularnych wojsk. Od [[1786]] terytorium przez nich zamieszkiwane nazywano Ziemią Wojska Dońskiego (zemlya Voyska Donskogo) a w [[1870]] nazwę zmieniono na
Z czasem Kozacy stali się jedną z podpór caratu, w zamian za wierną służbę otrzymywali stosunkowo duże nadania ziemskie nad Donem. W latach [[Lata 20. XX wieku|20. XX wieku]] posiadali 13 z 17 milionów hektarów ziemi ornej<ref name=autonazwa1>Richard Pipes, "Rosja Bolszewików", Wydawnictw Magnum, Warszawa 2010, s. 19</ref> w tym regionie, przy czym średnie gospodarstwo liczyło sobie 12 hektarów, czyli dwa razy więcej niż w centralnej Rosji<ref name=autonazwa1/>. Kraj zamieszkiwany był wówczas przez około 3 800 000 ludzi, z czego Kozacy stanowili 55%<ref name=autonazwa1/>. Pozostałą część ludności stanowili głównie napływowi chłopi z których większość nie posiadała ziemi i zmuszona była pracować w gospodarstwach kozackich. Zwano ich ''inogorodni''.
| |||