Unia Wolności: Różnice pomiędzy wersjami

=== Lata 1994-1997 ===

Po [[wybory parlamentarne w Polsce w 1993 roku|wyborach parlamentarnych w 1993]] [[Unia Demokratyczna]] została główną opozycją w [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmie]], natomiast jej główny koalicjant w [[rząd Hanny Suchockiej|rządzie Hanny Suchockiej]], [[Kongres Liberalno-Demokratyczny]], nie przekroczył progu wyborczego<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Paszkiewicz | imię=Krystyna | autor=Krystyna Paszkiewicz| tytuł=Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej | data=2000 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego | miejsce=Wrocław | isbn = 8322920512 | strony=201}}</ref>. Po wyborach obie formacje rozpoczęły prowadzenie rozmów zjednoczeniowych, które skutkowały powołaniem 23 kwietnia 1994 nowego ugrupowania pod nazwą Unia Wolności<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Paszkiewicz | imię=Krystyna | autor=Krystyna Paszkiewicz| tytuł=Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej | data=2000 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego | miejsce=Wrocław | isbn = 8322920512 | strony=200}}</ref>.

Pierwszym przewodniczącym UW został wybrany dotychczasowy lider UD, [[Tadeusz Mazowiecki]], jego zastępcą mianowano szefa KLD [[Donald Tusk|Donalda Tuska]]. Partia zanotowała dobry wynik w [[wybory samorządowe w Polsce w 1994 roku|wyborach samorządowych]] odbywających się dwa miesiące później, w szczególności w wielu miastach stała się główną siłą, co pozwoliło jej przedstawicielom objąć stanowiska [[prezydent miasta|prezydentów]] m.in. w [[Warszawa|Warszawie]], [[Kraków|Krakowie]], [[Gdańsk]]u, [[Łódź|Łodzi]], [[Szczecin]]ie, [[Toruń|Toruniu]], [[Poznań|Poznaniu]], [[Zielona Góra|Zielonej Górze]], [[Bielsko-Biała|Bielsku-Białej]] i [[Płock]]u.

[[Plik:Leszek Balcerowicz 1993.JPG|200px|thumb|Leszek Balcerowicz. Przewodniczący Unii Wolności w latach 1995-2000]]