Innocenty XIII: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
→Wczesne życie: drobne merytoryczne |
||
Linia 45:
Był synem księcia Poli, Carlo II Conti di Segni i Isabelli Monti{{r|FIU}}. Był spokrewniony z papieżem [[Innocenty III|Innocentym III]]{{r|Wollpert}}. Kształcił się w Anconie i w Rzymie – początkowo w kolegium [[jezuici|jezuickim]], następnie na [[Sapienza - Uniwersytet Rzymski|Uniwersytecie La Sapienza]], gdzie obronił [[doktor obojga praw|doktorat utroque iure]]{{r|FIU}}. [[Aleksander VIII]] nadał mu tytuł tajnego szambelana i domowego prałata, a także wysłał z misją internuncjusza do [[Wenecja|Wenecji]], gdzie Conti przekazał doży weneckiemu specjalnie przez papieża pobłogosławione hełm i sztylet{{r|FIU}}. W [[Kuria Rzymska|Kurii Rzymskiej]] był także referendarzem [[Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej|Trybunału Sygnatury Apostolskiej]], a w sierpniu 1691 został mianowany gubernatorem Acoli; był również gubernatorem Frosinone, Campania e Maritima i Viterbo, pełnił także funkcję komisarza ''contra bannitos'' w Państwie Papieskim{{r|FIU}}.
W czerwcu 1695 został mianowany [[biskup tytularny|arcybiskupem tytularnym]] [[Tars]]u (sakrę biskupią otrzymał w Rzymie 16 czerwca 1695 z rąk kardynała [[Galeazzo Marescotti]]ego) oraz asystentem Tronu Papieskiego i wysłany z misją nuncjusza do [[Szwajcaria|Szwajcarii]]{{r|FIU}}. Od marca 1698 był nuncjuszem w [[Portugalia|Portugalii]], gdzie prawdopodobnie nabrał niechęci do działalności zakonu jezuitów. 7 czerwca 1706 otrzymał godność [[kardynał|kardynalską]], z tytułem prezbitera SS. Quirico e Giulitta{{r|FIU}}. Po zakończeniu misji dyplomatycznej w Portugalii otrzymał w styczniu 1709 biskupstwo [[Osimo]], a w sierpniu 1712 Viterbo e Toscanella{{r|FIU}}. W styczniu 1713 został [[kamerling Świętego Kolegium Kardynałów|kamerlingiem Kolegium Kardynalskiego]]{{r|FIU}}. Od roku 1714 pełnił funkcję kardynała-protektora Królestwa Portugalii przy Stolicy Apostolskiej{{r|FIU}}. Choroba zmusiła go do rezygnacji z biskupstwa Viterbo w marcu 1719{{r|Kelly}}. Objął natomiast funkcję prefekta [[Kongregacja ds. Granic Państwa Kościelnego|Kongregacji ds. Granic Państwa Kościelnego]]{{r|FIU}}. Był także członkiem Kongregacji Konsystorialnej, Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego, Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników oraz Kongregacji Dobrego Rządu{{r|Notizie}}.
=== Pontyfikat ===
| |||