III Korpus Polski w Rosji: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
linki zewnętrzne |
Mateusz.ns (dyskusja | edycje) m WP:SK, drobne techniczne |
||
Linia 1:
{{inne znaczenia|III Korpusu Polskiego w Rosji|[[III Korpus Polski]]
{{Jednostka wojskowa infobox
| nazwa =III Korpus Polski
Linia 16:
| obecny =
| ostatni =
| dzialania =
| rodzaj wojsk = [[Piechota]]
| rodzaj sił zbrojnych =
Linia 31:
== Formowanie korpusu ==
Początek formowania korpusu to rozkaz [[generał|gen. lejtnanta]] [[Eugeniusz de Henning-Michaelis|Eugeniusza de Henning-Michaelisa]] z 4 grudnia 1917 w sprawie koncentracji Wojsk Polskich na [[Ukraina|Ukrainie]]. Dowódcą III Korpusu został gen. Eugeniusz de Henning
Pomimo złożonej sytuacji przystąpiono do formowania Korpusu. Stan osobowy Korpusu to ok. 3000 żołnierzy. W dniach 24-27 grudnia zorganizowały się pierwsze jego oddziały. 2 stycznia 1918 powstał Inspektorat Polskiej Siły Zbrojnej na Ukrainie, któremu podporządkowano [[I Korpus Polski w Rosji|I]] i [[II Korpus Polski w Rosji|II Korpus]]. 8 lutego 1918 gen. de Henning
== Działania ==
Poczynając od 15 lutego 1918 przystąpił on, w oparciu o uzyskaną bazę, do działań mających na celu obronę polskiego stanu posiadania na Ukrainie. Jednocześnie zarządził koncentracje zorganizowanych już oddziałów na Ukrainie w rejonie Antonin i [[Winnica (miasto)|Winnicy]]. Zwierzchnikami politycznymi nad formacjami III Korpusu byli [[Władysław Raczkiewicz]], występujący w imieniu [[Rada Regencyjna|Rady Regencyjnej]] oraz [[Tadeusz Hołówko]] z ramienia [[Polska Organizacja Wojskowa|POW]]. Na podstawie decyzji Hołówki szefem sztabu został płk [[Przemysław Barthel de Weydenthal|Barthel de Weydenthal]]. Korpus brał udział w walkach z oddziałami Czerwonej Gwardii wspólnie z jednostkami ukraińskimi. Dowództwo korpusu podejmowało próby porozumienia się z rządem [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]], ale wobec złożoności sytuacji do porozumienia nie doszło.
[[Plik:Tadeusz Hołówko.jpg|thumb|120px
We wciąż niezorganizowanym i rozrzuconym po całym niemal Prawobrzeżu Korpusie było zaledwie około 2000 ludzi. Tadeusz Hołówko, który właśnie przybył do Antonin, próbował przekonać generała Michaelisa o niewłaściwości jego poczynań i nawet zobowiązał go do połączenia rozproszonych oddziałów z [[II Korpus Polski w Rosji|II Korpusem]], który znajdował się wówczas w [[Soroki|Sorokach]]. Michaelis nie miał zamiaru dotrzymać obietnic. Nadal gubił wojsko w walkach z chłopstwem, bandami i oddziałami [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], a gdy na Ukrainę wkroczyły wojska niemieckie przeniósł się do Kijowa, gdzie zaczął rokowania z Niemcami.
Linia 45:
Kres Korpusu nastąpił nocą z 9 na 10 czerwca 1918. Jednostki polskie zostały otoczone przez przeważające siły dywizji austriackich. Wobec takiej sytuacji dowództwo polskie podjęło decyzję o niepodejmowaniu walki i podpisało kapitulację. Władze austriackie nakazały rozlokować się oddziałom Korpusu w rejonie Pików, Janów, Chmielnik gdzie pod koniec czerwca 1918 wraz z grupą gen. [[Władysław Glass|Glassa]] (wtedy już dowódcą Korpusu był płk. [[Juliusz Rómmel]]) zostały rozbrojone. Żołnierze zdemobilizowanego korpusu, zgodnie z umową podpisaną po kapitulacji, zostali w kilku transportach przewiezieni do Polski.
{{
== Bibliografia ==
|