III Korpus Polski w Rosji: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
linki zewnętrzne
m WP:SK, drobne techniczne
Linia 1:
{{inne znaczenia|III Korpusu Polskiego w Rosji|[[III Korpus Polski]] - stronę ujednoznaczniającą}}
{{Jednostka wojskowa infobox
| nazwa =III Korpus Polski
Linia 16:
| obecny =
| ostatni =
| dzialania =
| rodzaj wojsk = [[Piechota]]
| rodzaj sił zbrojnych =
Linia 31:
 
== Formowanie korpusu ==
Początek formowania korpusu to rozkaz [[generał|gen. lejtnanta]] [[Eugeniusz de Henning-Michaelis|Eugeniusza de Henning-Michaelisa]] z 4 grudnia 1917 w sprawie koncentracji Wojsk Polskich na [[Ukraina|Ukrainie]]. Dowódcą III Korpusu został gen. Eugeniusz de Henning - Michaelis. W skład korpusu weszły oddziały polskie na Ukrainie formowane dla obrony polskiej własności ziemskiej. Rozkaz był praktycznie nie do wykonania, ponieważ większość jego formacji było w rozproszeniu. Dodatkową trudnością były toczące się walki jednostek polskich z ukraińskimi.
 
Pomimo złożonej sytuacji przystąpiono do formowania Korpusu. Stan osobowy Korpusu to ok. 3000 żołnierzy. W dniach 24-27 grudnia zorganizowały się pierwsze jego oddziały. 2 stycznia 1918 powstał Inspektorat Polskiej Siły Zbrojnej na Ukrainie, któremu podporządkowano [[I Korpus Polski w Rosji|I]] i [[II Korpus Polski w Rosji|II Korpus]]. 8 lutego 1918 gen. de Henning - Michaelis opuścił zajmowany przez wojska sowieckie [[Kijów]] i przeniósł się do majątku Antoniny koło [[Starokonstantynów|Starokonstantynowa]], gdzie stacjonował szwadron 2 pułku ułanów ze składu [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusu]] oraz oddział samoobrony [[rotmistrz]]a [[Feliks_JaworskiFeliks Jaworski|Feliksa Sas Jaworskiego]].
 
== Działania ==
Poczynając od 15 lutego 1918 przystąpił on, w oparciu o uzyskaną bazę, do działań mających na celu obronę polskiego stanu posiadania na Ukrainie. Jednocześnie zarządził koncentracje zorganizowanych już oddziałów na Ukrainie w rejonie Antonin i [[Winnica (miasto)|Winnicy]]. Zwierzchnikami politycznymi nad formacjami III Korpusu byli [[Władysław Raczkiewicz]], występujący w imieniu [[Rada Regencyjna|Rady Regencyjnej]] oraz [[Tadeusz Hołówko]] z ramienia [[Polska Organizacja Wojskowa|POW]]. Na podstawie decyzji Hołówki szefem sztabu został płk [[Przemysław Barthel de Weydenthal|Barthel de Weydenthal]]. Korpus brał udział w walkach z oddziałami Czerwonej Gwardii wspólnie z jednostkami ukraińskimi. Dowództwo korpusu podejmowało próby porozumienia się z rządem [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]], ale wobec złożoności sytuacji do porozumienia nie doszło.
[[Plik:Tadeusz Hołówko.jpg|thumb|120px|right|[[Tadeusz Hołówko]]]]
We wciąż niezorganizowanym i rozrzuconym po całym niemal Prawobrzeżu Korpusie było zaledwie około 2000 ludzi. Tadeusz Hołówko, który właśnie przybył do Antonin, próbował przekonać generała Michaelisa o niewłaściwości jego poczynań i nawet zobowiązał go do połączenia rozproszonych oddziałów z [[II Korpus Polski w Rosji|II Korpusem]], który znajdował się wówczas w [[Soroki|Sorokach]]. Michaelis nie miał zamiaru dotrzymać obietnic. Nadal gubił wojsko w walkach z chłopstwem, bandami i oddziałami [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], a gdy na Ukrainę wkroczyły wojska niemieckie przeniósł się do Kijowa, gdzie zaczął rokowania z Niemcami.
 
Linia 45:
Kres Korpusu nastąpił nocą z 9 na 10 czerwca 1918. Jednostki polskie zostały otoczone przez przeważające siły dywizji austriackich. Wobec takiej sytuacji dowództwo polskie podjęło decyzję o niepodejmowaniu walki i podpisało kapitulację. Władze austriackie nakazały rozlokować się oddziałom Korpusu w rejonie Pików, Janów, Chmielnik gdzie pod koniec czerwca 1918 wraz z grupą gen. [[Władysław Glass|Glassa]] (wtedy już dowódcą Korpusu był płk. [[Juliusz Rómmel]]) zostały rozbrojone. Żołnierze zdemobilizowanego korpusu, zgodnie z umową podpisaną po kapitulacji, zostali w kilku transportach przewiezieni do Polski.
 
{{przypisyPrzypisy}}
 
== Bibliografia ==