Bảo Tính: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne, drobne merytoryczne |
→Biografia: drobne merytoryczne |
||
Linia 6:
Po osiągnięciu oświecenia i otrzymaniu przekazu Dharmy wędrował razem z Minhem Tâmem nauczając. Razem stali się wiodącymi postaciami społeczności buddyjskiej. Obaj zbierali także rozproszone pieśni i wiersze Viêna Chiếu i wydali je<ref>Dzieło to nie dotrwało do naszych czasów</ref>.
Obaj poświęcili się śpiewaniu ''[[Sutra Lotosu|Sutry Lotosu]]'', co kontynuowali przez piętnaście lat. Żyli i nauczali w świątyni Cảm Ứng na górze Bà Sơn w prefekturze Thiên Phúc.
Czwartego miesiąca siódmego roku okresu Thiên Thành, czyli w 1034 r., zostali zaproszeni na dwór cesarski, gdzie zorganizowano wielkie zgromadzenie w celu objaśniania [[sutra|sutr]]. Podczas tego spotkania weszli w ''[[samadhi]] świecącego ognia''<ref>Termin [[sanskryt|sanskrycki]] - ''tejeprabhāsamādhi'', [[język chiński|chiń.]] ''huaguang sanmei''. W tekście szkoły [[Mūlasarvāstivādin]]ów wspomina się o wejściu Buddy w ten stan i wyemitowaniu ognia i wody z różnych części ciała</ref> i spłonęli. Resztki ich kości zostały przetworzone w siedem rodzajów klejnotów. Z rozkazu cesarza zostały one umieszczone w [[Klasztor buddyjski|klasztorze]] Trường Thánh. Cesarz nakazał także zmianę nazwy świątyni na Nguyên Thông Tự Tháp<ref>Cuong Tu Nguyen. ''Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'.'' Ss. 125, 126</ref>.
| |||