Harald Sinozęby: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 39:
W 956 Harald zaangażował się w sprawy wewnętrzne Norwegii, początkowo jako obrońca swej siostry Gunhildy (owdowiałej po wygnanym [[Władcy Norwegii|norweskim królu]] [[Eryk Krwawy Topór|Eryku Krwawym Toporze]]), później już z zamiarem przejęcia terytorium norweskiego. Udało mu się to, zapanował w południowej części Norwegii, natomiast część północną oddał (nie zrzekając się nad nią zwierzchnictwa) możnemu norweskiemu [[jarl]]owi [[Haakon Sigurdsson|Håkonowi]]. Król wspomagał też księcia [[Normandia|Normandii]] [[Ryszard I Nieustraszony|Ryszarda I Nieustraszonego]] w walce z królem [[Francja|Francji]] [[Ludwik IV Zamorski|Ludwikiem IV Zamorskim]].
Istotnym aspektem polityki Haralda były próby uniezależnienia się od [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|I Rzeszy]]. W tym celu sprzymierzył się w latach 70. X wieku z [[Obodryci|Obodrytami]] - Harald za żonę wziął [[Tofa obodrycka|Tofę]], córkę księcia obodryckiego [[Mściwoj (książę
Sytuacja ta, w połączeniu z nawrotem poprzedniej wiary w Danii, bardzo osłabiła pozycję Haralda. Już w 980 – za życia ojca – królem ogłosił się syn Sinozębego, [[Swen Widłobrody]]. Po nasileniu się tego konfliktu, podsycanego przez wychowawcę Swena, poganina [[Palnatoki|Palnatoke]], ranny Harald zbiegł do [[Jomsborg]]a, gdzie wkrótce zmarł od odniesionych ran ([[Gesta Cnutonis]], [[Adam z Bremy]], [[Agrip]]).
| |||