Płachta Zygalskiego: Różnice pomiędzy wersjami

'''Płachta Zygalskiego''' – arkusz perforowanego papieru służący jako [[nośnik danych]]. Używany przez polskich [[Kryptologia|kryptologów]] do dekodowania zaszyfrowanych komunikatów niemieckiej maszyny szyfrującej [[Enigma]] z wykorzystaniem matematycznej [[Permutacja|teorii permutacji]]<ref>[http://gamma.im.uj.edu.pl/~blocki/pmd/pm-wasik.pdf Joanna {{odn|Wąsik, „Złamanie szyfru Enigmy przy użyciu teorii permutacji”, Instytut Matematyki Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet Jagielloński. Plik w formacie PDF.]</ref>|2009}}. Nazwa utworzona została od nazwiska polskiego wynalazcy [[Henryk Zygalski|Henryka Zygalskiego]]. Wynalazek ten odegrał dużą rolę we wczesnym dekryptażu kodów [[Enigma|Enigmy]] przez polski kontrwywiad wojskowy – [[Biuro Szyfrów 4|Biuro Szyfrów nr 4]]<ref>Andrzej {{odn|Pepłoński – „Kontrwywiad II Rzeczypospolitej (Kulisy wywiadu i kontrwywiadu)”, Dom Wydawniczy Bellona Warszawa, |2002.</ref>}}.

Nowa metoda zrywała z wczesną „ręczną” deszyfracją niemieckich szyfrów i po raz pierwszy wprowadzała maszynowe ich łamanie za pomocą maszyn deszyfrujących takich jak [[Cyklometr]] – urządzenia wynalezionego przez polskiego [[matematyka]] i [[kryptologia|kryptologa]] [[Marian Rejewski|Mariana Rejewskiego]]. [[metoda kart charakterystyk|Metoda „kart charakterystyk”]] była niezależna od liczby połączeń kabli na łącznicy Enigmy. Katalog kart konstruowano przy wykorzystaniu cyklometru, który wyliczał permutacje cykliczne<ref>[http://gamma.im.uj.edu.pl/~blocki/pmd/pm-wasik.pdf Joanna {{odn|Wąsik, „Złamanie szyfru Enigmy przy użyciu teorii permutacji”, Instytut Matematyki Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet Jagielloński. Plik w formacie PDF.]</ref>|2009}}. Po zapisaniu w [[Grupa permutacji|katalogu wszystkich charakterystyk]] można było z niego odczytywać odpowiednie permutacje odpowiadające ustawieniu wirników danego dnia.

Cały proces deszyfracji tą metodą był dość pracochłonny i zajmował początkowo wiele czasu. Dla każdej z 17 576 pozycji, w których mogła być ustawiona maszyna, należało przeanalizować sześć możliwych sekwencji wzajemnego ustawienia wirników, co w efekcie daje 105 456 wyników. Przygotowanie pierwszego katalogu pochłonęło ponad rok pracy zespołu z biura szyfrów, ale po jej zakończeniu około 1935, określenie klucza dziennego było możliwe w czasie od 12 do 20 minut<ref>Władysław {{odn|Kozaczuk – Enigma: How the German machine cipher was broken, and how it was read by the Allies in World War Two, redakcja i tłumaczenie Christopher Kasparek University Publications of America, |1984 ISBN 0-89093-547-5.</ref>}}.

Około 1 lub 2 listopada 1937 Niemcy dokonali kolejnej zmiany konstrukcyjnej w Enigmie, wymieniając walec odwracający. Spowodowało to bezużyteczność dotychczasowych wyliczeń oraz potrzebę ponownego przeliczenia całego katalogu charakterystyk od początku. Biuro Szyfrów uporało się z tym zadaniem już w styczniu 1938<ref>Marek {{odn|Grajek, „Enigma bliżej prawdy”, Rebis, Poznań |2007, |s. =113, ISBN 9788375101034.</ref>}}. Płachty Zygalskiego stanowiły nową formę katalogu charakterystyk cyklicznych, która przystosowana była do nowego sposobu szyfrowania Enigmy jaką Niemcy wprowadzili po 15 września 1938.

{{Przypisy|2}}

* {{Cytuj książkę | imię=Marek | nazwisko=Grajek, ''| tytuł=Enigma bliżej prawdy'', | wydawca=Rebis, | miejsce=Poznań | rok=2007, s.| 113-119rozdział=Płachty „PłachtyZygalskiego Zygalskiego”, ISBN| isbn=9788375101034. | odn=tak}}