Oratorium Muzyczne: Różnice pomiędzy wersjami

Po przekształceniu wcześniejszej Akademii Jezuickiej w uniwersytet (1702), od 1728 rozpoczęła się budowa nowego gmachu uczelni. W jego obrębie zaplanowano kilka reprezentacyjnych sal, w tym Oratorium Muzyczne. Według pierwotnego projektu, oratorium miało zajmować całą szerokość budynku, jednak po zawaleniu się zachodnich filarów w trakcie budowy (sierpień 1731) salę znacznie zwężono. Głównym projektantem wystroju artystycznego oratorium był Johannes Petner, a po jego śmierci Joseph Frisch. Malowidła wykonał [[Johann Christoph Handke]]. Dzięki znakomitej akustyce oratorium stało się jedną z głównych sal muzycznych Wrocławia. W XIX wieku koncertowali w niej [[Johannes Brahms]], [[Ferenc Liszt]], [[Niccolò Paganini]], [[Artur Rubinstein]], [[Klara Schumann]] i [[Henryk Wieniawski]]. W [[1902]] [[Hans Poelzig]] stworzył [[architektura secesji|secesyjny]] prospekt organowy dla Oratorium (zniszczony w [[1945]]).

W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] oratorium było częścią [[lazaret]]u założonego w gmachu uniwersyteckim i dekoracje oraz malowidła uległy znacznym uszkodzeniom. Prace restauracyjne trwały do 1940. W trakcie oblężenia Wrocławia w 1945 oratorium zostało poważnie uszkodzone, zniszczeniu uległ m.in. strop sali. Odbudowa powojenna nie przywróciła dawnego wystroju i dopiero renowacja z przełomu XX i XXI wieku doprowadziła do odświeżenia i odtworzenia większości sztukaterii oraz części malowideł, a także przywrócenia koncertowej funkcji auli.

 

=== Bibliografia ===

* Informacje z wystawy historycznej na Uniwersytecie Wrocławskim 2007-2008.

[[Kategoria:Zabytki Wrocławia]]

[[Kategoria:Uniwersytet Wrocławski]]