Herbert Baddeley: Różnice pomiędzy wersjami

Syn [[Londyn|londyńskiego]] adwokata, praworęczny, zapisał się w kronikach Wimbledonu przede wszystkim jako deblista w parze z bratem-bliźniakiem [[Wilfred Baddeley|Wilfredem Baddeleyem]]. Bracia Baddeleyowie dominowali w turnieju w [[lata 90. XIX wieku|latach 90.]], przejmując rolę czołowych deblistów od innych bliźniaków [[William Renshaw|Williama]] i [[Ernest Renshaw|Ernesta Renshawów]]. Zdobyli łącznie cztery tytuły wimbledońskie, nieprzerwanie uczestnicząc w meczach o tytuł w latach [[1894]]-[[1897]]1894–1897.

W [[1891]] Baddeleyowie wygrali po raz pierwszy, pokonując w finale (''challenge round'') broniących tytułu [[Frank Stoker|Franka Stokera]] i [[Joshua Pim|Joshuę Pima]]. Rok później stracili tytuł na rzecz [[HarryHarold Barlow|Harry'egoHarolda Barlowa]] i [[Ernest Lewis|Ernesta Lewisa]]. W latach [[1894]]-18961894–1896 Baddeleyowie pozostawali na Wimbledonie niepokonani, w kolejnych finałach wygrywając z HarrymHaroldem Barlowem i [[Charles Martin|Charlesem Martinem]] (1894), Ernestem Lewisem i [[Wilberforce Eaves|Wilberforcem Eavesem]]em (1895) oraz [[ReggieReginald Doherty|ReggieReginaldem Dohertym]] i [[Harold Nisbet|Haroldem Nisbetem]] (1896). W 1897 jedyny raz w dotychczasowej historii imprez [[Wielki Szlem (tenis)|wielkoszlemowych]] (z zastrzeżeniem, że pod koniec [[XIX wiek]]u nie używano jeszcze terminu Wielki Szlem) w finale gry podwójnej spotkały się dwie pary braterskie - Baddeleyowie nie sprostali ReggiemuReginaldowi i [[LaurieLawrence Doherty|LauriemuLawrencowi DohertyDohertym]].