Antony Polonsky: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w Johannesburgu w Republice Południowej Afryki, w rodzinie żydowskiej, której przodkowie w XIX wieku wyemigrowali do Afryki z terenów dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego.▼

Studiował historię i nauki polityczne na Uniwersytecie Witwatersrand. W 1961 wyjechał do Anglii na stypendium Rhodesa do [[Worcester College]] i St Antony's College. W 1970 roku został mianowany wykładowcą w International History at the London School of Economics and Political Science. W 1964 Polonsky skorzystał z możliwości wyjazdu do Polski, w ramach stypendium British Council, gdzie miał zbierać materiały do pracy na temat konfliktu Józefa Piłsudskiego z parlamentem. W trakcie tego pobytu prowadził jednak głównie badania dotyczące polskich Żydów w okresie Zagłady. W latach następnych Polonsky uzyskał w Oksfordzie doktorat z historii nowożytnej, a następnie został zatrudniony w London School of Economics and Political Science, gdzie przyznano mu stopień profesora; w latach 1992-1999 pracował na Uniwersytecie Brandeis w Waltham/Boston w [[Massachusetts]] w Stanach Zjednoczonych. W 1989 otrzymał tytuł profesora. W 1992 roku został mianowany visiting professor w East European Jewish History at Brandeis University w Waltham. Tam pracował w latach 1993-1998. Był także profesorem wizytującym na Uniwersytecie Warszawskim, w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu i na Uniwersytecie w [[Kapsztad]]zie, Oxford Centre for Hebrew and Jewish Studies, członkiem honorowym Saint Antony's College w Oksfordzie i [[University College]] w Londynie. Od 1986 roku nieprzerwanie redaguje i wydaje periodyk "[[Polin. Studies in Polish Jewry]]". Był założycielem, a obecnie jest wiceprezesem Institute for Polish-Jewish Studies w Oksfordzie i american Association for Polish-Jewish Studies w Cambridge (Mass.) oraz członkiem Międzynarodowej Rady Państwowego Muzeum [[Auschwitz-Birkenau]]. Był przez sześć lat członkiem Rady Deputowanych Żydów w Wielkiej Brytanii. W 1999 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej. W 2006 r. nagrodę Rafaela Scharfa za wybitne osiągnięcia w ochronie i propagowaniu dziedzictwa polskich Żydów. W 2010 roku otrzymał tytuł doktora ''honoris causa'' Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorem kilkunastu książek oraz licznych publikacji ogłoszonych w czasopismach historycznych.▼

== Wybrane publikacje ==▼