Prawo Saya: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Usunięcie fragmentu, który - jak słusznie wskazano na stronie dyskusji artykułu - całkowicie błędnie interpretuje i wykorzystuje teorię Saya. |
Lemofil gg (dyskusja | edycje) m Wycofano edycje użytkownika Drzorcz (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 91.189.72.1. |
||
Linia 10:
Skąd to przekonanie o możliwościach oczyszczających rynku? Say dowodził, że oszczędzanie ma na celu przyszłą konsumpcję. Idąc tym tropem możemy zrozumieć, że poprzez odroczoną w czasie konsumpcję spodziewamy się większych zasobów pieniądza w przyszłości. Czyli – inwestujemy. Każda decyzja o oszczędzaniu jest zatem swego rodzaju inwestowaniem, a więcej powrotem środka płatniczego na rynek, co umożliwia zakup dóbr. W ten sposób każda potencjalna siła nabywcza wraca na rynek.
Prawo Rynków nadaje się idealnie do wyjaśniania mechanizmów rynkowych, w szczególności ''[[Wielki kryzys|Wielkiego Kryzysu]]'' w USA pod koniec lat 20. XX wieku i w latach 30.
W latach 1921-29 podaż pieniądza w USA wzrosła ok. 60% wskutek decyzji [[System Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych|Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych]]. Przyrost pieniądza bez pokrycia w produkcji dawał złudzenie bogactwa. Innymi słowy ludziom, którzy otrzymywali pusty pieniądz wydawało się, że ich produkcja jest więcej warta i że za ten pieniądz mogą otrzymać więcej produktów wytwarzanych przez innych. Skutkiem tego był nienaturalny wzrost konsumpcji i spadek realnych oszczędności. Po stronie przedsiębiorstw pojawiła się z kolei fala nieracjonalnych inwestycji opartych na rachunku ekonomicznym zniekształconym przez obecność pustego pieniądza.
Okres ''Wielkiego Kryzysu'' stanowił powrót do równowagi między konsumpcją a gromadzeniem oszczędności.
== Literatura ==
| |||