Chlotar II: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
JarektBot (dyskusja | edycje)
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z de:Chlothar II..; zmiany kosmetyczne
La Manche, zmiany kosmetyczne przy użyciu AWB
Linia 1:
[[Plik:Clotaire II Lombards.jpg|thumb|right|Chlotar II]]
'''Chlotar II''' (ur. wiosna [[584]], zm. [[18 października]] [[629]]) z dynastii [[Merowingowie|Merowingów]] – syn [[Chilperyk I (władca Neustrii)|Chilperyka I]] i [[Fredegunda|Fredegundy]], król [[Frankowie|Franków]], początkowo panował w [[Neustria|Neustrii]] i [[Paryż]]u. Od [[613]] roku został jedynym władcą królestwa Franków.
 
==Regencja Fredegundy==
Wstępując na tron Neustrii był zaledwie 4 miesięcznym dzieckiem. Dlatego w jego imieniu rządy regencyjne sprawowała jego matka, Fredegunda. By zapewnić synowi tron, zaprosiła do Paryża króla [[Burgundia|Burgundii]] [[Guntram I|Guntrama I]]. Wobec plotek, iż Chlotar nie jest synem Chilperyka Guntram zażądał przysięgi 300 możnych i 3 biskupów. Po złożeniu przysięgi w Paryżu Guntram uznał prawość krwi Chlotara II . Wziął też udział w chrzcie Chlotara, który miał miejsce w kościele parafialnym w [[Nanterre]]. Po Chrzcie wziął pod opiekę Chlotara. Guntram nie pozwolił ambitnej Fredegundzie na pozostanie w Paryżu i odesłał ją w okolice [[Rouen]]. Nie przeszkodziło to Fredegundzie pełnić regencji w królestwie syna. W roku [[592]] Guntram zmarł. Zgodnie z [[Traktat z Andelot|porozumieniem z Andelot]], tron w Burgundii odziedziczył król [[Austrazja|Austrazji]] [[Childebert II (król Franków)|Childebert II]]. Cztery lata później zmarł Childebert Chlotar II za namową Fredegundy zajął Paryż. Spowodowało to zbrojną interwencję [[Teudebert II|Teudeberta II]], następcy Childeberta II na tronie Austrazji. Wspierał go jego brat, władający Burgundią, [[Teuderyk II]]. W roku 596 wojska austrazyjskie i burgundzkie podeszły pod Laffaux nieopodal [[Soissons]]. W rozegranej tu bitwie poniosły druzgocącą klęskę. W roku [[597]] zmarła śmiercią naturalną Fredegunda matka Chlotara.
 
==Król Neustrii==
Tymczasem sojusz braci (Teudeberta II austrazyjskiego i Teuderyka burgundzkiego) nadal zagrażał Chlotarowi. W roku [[600]], w bitwie nad Orvanną, wojska neustryjskie poniosły klęskę. Burgundowie i Austrazyjczycy spustoszyli miasta i wsie nad Sekwaną. Chlotar zgodził się przystać na pokó na warunkach zwycięzców. Pozostawili oni w jego rękach obszar między [[Sekwana|Sekwaną]], [[Oise (rzeka)|Oise]] i [[Kanałkanał La Manchemorski|Kanałemkanałem]] [[La Manche]]. Resztę Neustrii podzielono między Austrazję i Burgundię. Po tych wydarzeniach sojusz Teudeberta z Teuderykiem uległ zachwianiu. Powodem była obawa neustryjskich możnych przed wpływami babki obu władców [[Brunhilda (królowa)|Brunhildy]], która miała ogromny wpływ na Teuderyka w Burgundii i posiadała dawne wpływy w Austrazji. Pod ich naciskiem Teudebert odmówił pomocy Burgundii, na którą Chlotar ruszał z wyprawą zbrojną. Istotnie, w roku 607 wojska Chlotara wtargnęły do Burgundii ale poniosły klęskę pod [[Étampes]]. Chlotar chcąc odzyskać swoją dzielnicę wykorzystał konflikt braci i sprzymierzył się z Teudebertem oraz królem [[Wizygoci|Wizygotów]] [[Witeryk]]iem. W [[612]] roku Teuderyk pokonał Teudeberta i pozbawił go tronu. Mając Burgundię, Austrazję i część Neustrii, Teuderyk snuł plan zajęcia dzielnicy Chlotara II i całkowitego zjednoczenia ziem frankijskich. Zmarł jednak na [[dyzenteria|dyzenterię]] w [[Metz]] w [[613]] roku. Tron Chlotara został uratowany. Władzę w Austrazji przejął 10 letni [[Sigebert II]], nieślubny syn Teuderyka. Stało się tak z woli Brunhildy, prababki nowego króla, wbrew woli austrazyjskich możnych, którym przewodzili wówczas [[Pepin z Landen]] i biskup Metzu [[Arnulf z Metzu|Arnulf]]. Możni wezwali więc na tron Austrazji Chlotara II. Na czele wojsk Chlotar ruszył do Austrazji i dotarł do [[Koblencja|Koblencji]]. Austrazyjskie wojska rozeszły się bez walki. Brunhilda i Sigebert II schronili się w [[Wormacja|Wormacji]], dokąd Brunhilda wezwała oddziały Turyngów i Sasów. Oboje nie doczekali pomocy, ponieważ Burgundowie pod przywództwem [[Majordom]]a [[Warnachar II|Warnachara]] wydali ich Chlotarowi. Chlotar kazał stracić Brunhildę, którą przywiązano do końskiego ogona i wleczono tak długo aż zmarła.
 
==Zjednoczenie królestwa==
W ten sposób Chlotar zjednoczył królestwa frankijskie. W następnym roku Chlotar zwołał synod biskupów powiązany ze zjazdem możnych z całego królestwa. W synodzie oprócz 12 metropolitów oraz 56 biskupów udział wzięli goście z [[Anglia|Anglii]] w osobach [[Justus z Canterbury|Justusa]] biskupa [[Rochester]] i Pawła opata [[Dover]]. W czasie tego synodu w [[Paryż]]u w dniu [[10 października]] [[614]] roku<ref name="gw">Praca zbiorowa ''Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki'', Mediaset Group SA, 2007, ss. 87, ISBN 978-84-9819-814-0</ref> król wydał tzw. ''Edictum Chlotari'' ([[Edykt Chlotara]]), porównywalny z ''[[Magna Charta Libertatum]]'', w którym zrezygnował ze sporych uprawnień królewskich. Wraz z wydaniem tego dokumentu władca stał się zależny od możnych. Zaraz po synodzie został zamordowany ustanowiony przez Chlotara nowy książę [[Górnej Burgundii|Transjuranii]] Herpo. Za jego zabójstwem stali burgundzcy możni Alethius i biskup [[Sion]] Leudemund, którzy pragnęli usunąć Chlotara z tronu. Spisek możnych z uwagi na małe poparcie w innych dzielnicach nie przyniósł rezultatu. Rola możnych w państwie Chlotara rosła. Austrazyjscy możnowładcy zmusili Chlotara II w roku [[622]] do ustanowienia jego nieletniego syna [[Dagobert I|Dagoberta]] austrazyjskim królem dzielnicowym, by mogli rządzić w jego imieniu. W Burgundii w [[626]] roku umiera majordom Warnachar. Możni burgundzcy odmówili Chlotarowi w [[Troyes]] powołania nowego majordoma ich dzielnicy. Chlotar ulegając możnym i biskupom zwołuje w [[627]] lub [[628]] kolejny synod do [[Clichy]]. Chlotar umiera w dniu [[18 października]] [[629]]. Zostaje pochowany w Paryżu.
 
==Małżeństwa i potomstwo==
Linia 21:
* [[Emma (królowa Kentu)|Emma]], żona [[król]]a [[Kent]]u [[Eadbald]]a
 
Z drugiego małżeństwa pochodził [[Dagobert I]] i prawdopodobnie jeszcze jedno dziecko.
 
Z trzeciego małżeństwa miał syna [[Charibert II|Chariberta II]].
Linia 36:
{{Commonscat|Chlothar II}}
 
{{Poprzednik Następca|urząd=[[Królowie frankijscy|król Franków salickich (Neustria)]]
lata [[584]]–[[629]]|pop=[[Chilperyk I (władca Neustrii)|Chilperyk I]]|nast=[[Dagobert I]]}}
 
{{Poprzednik Następca|urząd=[[Królowie frankijscy|król Franków salickich (Paryż)]]
 
{{Poprzednik Następca|urząd=[[Królowie frankijscy|król Franków salickich (Paryż)]]
lata [[584]]–[[629]]|pop=[[Chilperyk I (władca Neustrii)|Chilperyk I]]|nast=[[Dagobert I]]}}
 
{{Poprzednik Następca|urząd=[[Królowie frankijscy|król Franków salickich (Burgundia)]]
 
{{Poprzednik Następca|urząd=[[Królowie frankijscy|król Franków salickich (Burgundia)]]
lata [[613]]–[[629]]|pop=[[Sigebert II]]|nast=[[Dagobert I]]}}
 
{{Poprzednik Następca|urząd=[[Królowie frankijscy|król Franków salickich (Metz)]]
 
{{Poprzednik Następca|urząd=[[Królowie frankijscy|król Franków salickich (Metz)]]
lata [[613]]–[[623]]|pop=[[Sigebert II]]|nast=[[Dagobert I]]}}