Wikipedia

Szkoła Podchorążych Łączności: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
PG (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
159 897 edycji
WP:SK, drobne redakcyjne
Linia 11:
W czasie [[wojna polsko-bolszewicka|ofensywy sowieckiej]], latem 1920, Obóz Wyszkolenia Wojsk Łączności został czasowo rozwiązany, a Szkołę Podchorążych przeniesiono do Bydgoszczy. Jesienią 1920 obóz został na nowo zorganizowany w Bydgoszczy. Na początku lat dwudziestych w Obozie Wyszkolenia powstała Szkoła Podchorążych Rezerwy Wojsk Łączności.
 
W 1922 w [[Główna Szkoła Artylerii i Inżynierii|Głównej Szkole Artylerii i Inżynierii]] kształcili siesię na trzyletnim kursie podchorążowie łączności. W czerwcu 1923 r. Główną Szkołę Artylerii i Inżynierii rozwiązano, na jej miejsce zgodnie z rozkazem szefa Sztabu Głównego, utworzono [[Oficerska Szkoła Artylerii|Oficerską Szkołę Artylerii]] w Toruniu i [[Oficerska Szkoła Inżynierii|Oficerską Szkołę Inżynierii (OSI)]] w Warszawie. Wydział łączności pozostał w OSI. OSI zajmowała budynki w Warszawie na ul. Nowowiejskiej, adaptowane w l. 1923-25 dla potrzeb szkoły oficerskiej. Miała trzyletni program nauczania. Przyjmowani do niej byli kandydaci w wieku 18 - 27 lat, posiadający świadectwo dojrzałości lub szkołę równorzędną i podchorążowie rezerwy. Szkoła łącznie kształciła ok. 300 podchorążych. W ciągu pierwszego roku podchorążowie kształcili się wgwedług jednego programu, po czym następowała specjalizacja na trzech kierunkach: saperzy i wojska kolejowe, łączność i wojska samochodowe. Wyszkolenie techniczne postawione było na poziomie politechniki. Wykładowcami byli pracownicy [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]]. Szkolenie praktyczne odbywało się, dla łącznościowców na obozach w Zegrzu. Specjalności łącznościowcy odbywali praktyki w jednostkach wojsk łączności. Podchorążowie odbywali dwutygodniowe kursy narciarskie w Zakopanem.
 
19 października 1928 r. OSI przemianowano na Szkołę Podchorążych Inżynierii, a w 1935 na Szkołę Podchorążych Saperów. Szkoła wykształciła w okresie 1923-1935, na trzyletnim profilu kształcenia 272 oficerów wojsk łączności. W 1935 w związku z utworzeniem '''Szkoły Podchorążych Łączności''' w [[Zegrze|Zegrzu]], odłączono łącznościowców ze Szkoły Podchorążych Saperów. Pierwszym komendantem Szkoły Podchorążych Łączności, od 27 sierpnia 1935 r., był mjr. Jerzy Uszycki.
 
=== Sztandar szkoły ===
Nadanie [[polskie sztandary wojskowe|sztandaru]] i zatwierdzenie jego wzoru ujęte zostało w Dzienniku Rozkazów MSWojsk. z 19 czerwca 1937 r., nr 7, poz. 89.
Sztandar, ufundowany przez społeczeństwo Zegrza i Warszawy wręczył szkole marszałek [[Edward Śmigły-Rydz]] w Warszawie 18 czerwca 1937 roku<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Satora | imię=Kazimierz | tytuł= Opowieści wrześniowych sztandarów | strony= 368}}</ref>.
Linia 20 ⟶ 21:
Wrześniowe losy sztandaru opisane są w notatce z Banknock cyt.:''"Szkoła Podchorążych Łączności, 1 Batalion Telegraficzny. - We wrześniu 1939 sztandary zostały przewiezione przez mjra Dobosza na Węgry i oddane w Budapeszcie gen. Jatelnickiemu. Z Węgier sztandary wysłano do Francji"''.
'''Opis sztandaru'''<br />
Na prawej stronie płatu sztandarowego są umieszczone w rogach, zamiast numeracji, inicjały Szkoły Podchorążych: '''„S. P.”''' (według wzoru podanego w Dz. Rozk. Nr 635, str. 135–137). Na lewej stronie płatu sztandarowego są umieszczone: w prawym górnym rogu na tarczy wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej, w lewym górnym rogu na tarczy znak wojsk łączności, w prawym dolnym rogu na tarczy godło m. Warszawy, w lewym dolnym rogu na tarczy odznaka pamiątkowa Szkoły Podchorążych Łączności, na dolnym ramieniu krzyża kawalerskiego napis: „Zegrze 29 IV 1920”<ref>Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 7 z 19 czerwca 1937 roku</ref>.
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Szkoła_Podchorążych_Łączności”