Wersja z 00:27, 28 paź 2013 edytuj Krzysztof 13 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 65 118 edycji drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 22:49, 28 paź 2013 edytuj anuluj edycję Krzysztof 13 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 65 118 edycji drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 4: === Początki === [[Plik:John French Sloan Studio.jpg\|thumb\|Przyszli artyści Ashcan School i ich przyjaciele w Philadelphia Studio Johna Frencha Sloana, 1898]] Pod koniec XIX wieku tradycja akademicka w Ameryce, popierana przez elity, wydawała się całkowicie ignorować scenę współczesną. Wyzwanie temu stanowi rzeczy rzucił wpływowy i charyzmatyczny [[Robert Henri]], były student [[Thomas Eakins\|Thomasa Eakinsa]] w [[Pennsylvania Academy of the Fine Arts]]. Henri przyswoił sobie zarówno graficzny styl ~~realizmu~~ Eakinsa, jak i jego przekonanie, że obraz powinien przedstawiać wyłącznie rzeczy istniejące naprawdę. Niewzruszony wystawą późnych impresjonistów podczas swej wizyty w [[Paryż]]u w połowie lat 90. XIX wieku powrócił do [[Filadelfia\|Filadelfii]] z zamiarem tworzenia sztuki zajmującej się życiem. Pierwszymi jego zwolennikami stali się ilustratorzy Philadelphia Press: [[William Glackens]], [[George Luks]], [[Everett Shinn]] i [[John French Sloan]]. Henri przekonał ich do porzucenia ilustracji i zajęcia się na poważnie malarstwem{{odn\|Dempsey\|2002\|s=78}}. Poczynając od 1892 roku stał się ich mentorem<ref name="Weinberg">{{cytuj stronę\|url= http://www.metmuseum.org/toah/hd/ashc/hd_ashc.htm\|tytuł= The Ashcan School\| autor= H. Barbara Weinberg\|opublikowany = www.metmuseum.org \|język=en\|data dostępu=2013-10-26}}</ref>. Pewne umiejętności, niezbędne w ich dotychczasowej pracy jak: przywiązanie uwagi do szczegółu, umiejętność uchwycenia ulotnej chwili oraz zdecydowane zainteresowanie tematyką życia codziennego, stały się następnie cechą charakterystyczną ich malarstwa. W 1902 roku Robert Henri przeniósł się do Nowego Jorku, zakładając przy [[Broadway]]u własną szkołę. Wkrótce dołączyli do niego Glackens, Luks, Shinn i Sloan. Do uczniów Henriego należeli między innymi [[George Bellows]] i [[Edward Hopper]]. Swoje przekonania dotyczące sztuki Henri propagował za pomocą swoich obrazów, wystaw i działalności pedagogicznej oraz publicystycznej (książka The Art Spirit, wydana w 1923 roku){{odn\|Dempsey\|2002\|s=79}}. === The Eight === Linia 14: === Ashcan School === Termin „Ashcan School” wywodzi się od tytułu rysunku George'a Bellowsa zatytułowanego ''Rozczarowania puszką popiołu (Disappointments of the Ash Can)'', który pojawił się w Philadelphia Record w kwietniu 1915 roku; termin został przywołany przez rysownika [[Art Young\|Arta Younga]] w jego pogardliwej krytyce, zamieszczonej w New York Sun w kwietniu 1916 roku, a do powszechnego obiegu wprowadzony przez Holgera Cahilla i Alfreda H. Barra Jr. w 1934 roku na wystawie w nowojorskim [[Museum of Modern Art]]. Choć artyści Ashcan School nie stanowili zorganizowanej „szkoły” prezentując nieco zróżnicowane style i tematy, to wszyscy oni byli miejskimi realistami, hołdującymi raczej hasłu Henriego „sztuka dla życia”, niż „sztuka dla sztuki”; razem z [[impresjonizm amerykański\|amerykańskimi impresjonistami]] stanowili awangardę w Stanach Zjednoczonych, dopóki na wystawie Armory Show nie zaprezentowano prac rzeczywistych modernistów<ref name="Weinberg" />. Znaczenie Ashcan School polegało na zwróceniu uwagi na miejską nędzę, pomijaną lub sentymentalizowaną w malarstwie akademickim{{odn\|Dempsey\|2002\|s=80}}. W swoich obrazach, ilustracjach, rycinach i litografiach Henri i jego koledzy koncentrowali się na portretowaniu witalności Nowego Jorku i ciemnej strony jego życia, śledząc żywo tematykę bieżących wydarzeń i ówczesną retorykę polityczną i społeczną. Ich stylistyka wykazywała wpływ ciemnej palety i ruchów pędzla [[Diego Velázquez]]a, [[Frans Hals\|Fransa Halsa]], [[Francisco Goya\|Francisco Goi]], [[Honoré Daumier]]a i ostatnich realistów, takich jak [[Wilhelm Leibl]], [[Édouard Manet]] i [[Edgar Degas]]. Preferowali oni szerokie, kaligraficzne formy, wykorzystując swe dawne umiejętności z czasów, gdy pracowali jako ilustratorzy prasowi. Chociaż byli zwolennikami zajmowania się współczesną tematyką, to z drugiej strony nie byli ani krytykami, ani społecznymi reformatorami, a poprzez swoje obrazy nie uprawiali radykalnej propagandy. Choć utożsamiali się z witalnością niższych klas rejestrując ponure aspekty miejskiego życia, to sami prowadzili przyjemne mieszczańskie życie, bywając w nowojorskich restauracjach i barach, teatrach i wodewilach, i wypoczywając na Coney Islands. Ponieważ w swoich obrazach unikali pokazywania niepokoju, czy napięcia społecznego, ich dzieła nie są tak bezpośrednie lub poruszające, jak dzieła ich europejskich odpowiedników lub zdjęcia amerykańskich fotografów, takich jak Jacob Riis<ref name="Weinberg" />. ▼ Ożywienie wpływów Ashcan School nastąpiło w latach 30. XX wieku, uwidaczniając się w pracach malarzy spod znaku [[american scene painting]] i [[social realism]]. Zainteresowanie malarzy Ashcan School problematyką społeczną przyciągnęło do niej fotografów-dokumentalistów, takich jak [[Jacob Riis]] i [[Lewis Hine]]. Fotografie Riisa przedstawiające życie w slumsach doprowadziły do wyburzenia niektórych kamienic czynszowych, natomiast zdjęcia pracujących dzieci, wykonane przez Hine'a wywołały kampanię na rzecz ustanowienia prawa zapobiegającego eksploatacji nieletnich{{odn\|Dempsey\|2002\|s=80}}. ==== Znaczenie ==== ▲Znaczenie Ashcan School polegało na zwróceniu uwagi na miejską nędzę, pomijaną lub sentymentalizowaną w malarstwie akademickim{{odn\|Dempsey\|2002\|s=80}}. W swoich obrazach, ilustracjach, rycinach i litografiach Henri i jego koledzy koncentrowali się na portretowaniu witalności Nowego Jorku i ciemnej strony jego życia, śledząc żywo tematykę bieżących wydarzeń i ówczesną retorykę polityczną i społeczną. Ich stylistyka wykazywała wpływ ciemnej palety i ruchów pędzla [[Diego Velázquez]]a, [[Frans Hals\|Fransa Halsa]], [[Francisco Goya\|Francisco Goi]], [[Honoré Daumier]]a i ostatnich realistów, takich jak [[Wilhelm Leibl]], [[Édouard Manet]] i [[Edgar Degas]]. Preferowali oni szerokie, kaligraficzne formy, wykorzystując swe dawne umiejętności z czasów, gdy pracowali jako ilustratorzy prasowi. Chociaż byli zwolennikami zajmowania się współczesną tematyką, to z drugiej strony nie byli ani krytykami, ani społecznymi reformatorami, a poprzez swoje obrazy nie uprawiali radykalnej propagandy. Choć utożsamiali się z witalnością niższych klas rejestrując ponure aspekty miejskiego życia, to sami prowadzili ~~przyjemne~~wygodne mieszczańskie życie, bywając w nowojorskich restauracjach i barach, teatrach i wodewilach, i wypoczywając na Coney Islands. Ponieważ w swoich obrazach unikali pokazywania niepokoju, czy napięcia społecznego, ich dzieła nie są tak bezpośrednie lub poruszające, jak dzieła ich europejskich odpowiedników lub zdjęcia amerykańskich fotografów, takich jak Jacob Riis<ref name="Weinberg" />. == Galeria ==

Ashcan School: Różnice pomiędzy wersjami