Rogatywka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
szablon |
|||
Linia 11:
Wysoka rogatywka z daszkiem, zbliżona do czapek z końca XIX wieku, używana była następnie w części formacji jazdy i piechoty [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]] i innych wojsk polskich epoki napoleońskiej, m.in. przez [[1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej|Szwoleżerów Gwardii]]. Według przepisów z 1810, rogatywki ułanów i piechoty ([[woltyżer]]ów i [[Fizylierzy (okres napoleoński)|fizylierów]]) były wykonane z czarnego filcu i płótna ze skórzanym daszkiem, miały wysokość 9 cali (22,5 cm) i szerokość boków 10 cali (25 cm), zdobione były okuciami, kitami, kokardami i kordonami.
Po 1815 rogatywki w dalszym ciągu używane były jedynie przez ułanów [[Królestwo
Rogatywki o różnych formach, postrzegane jako symbol narodowy, pojawiały się podczas kolejnych polskich zrywów przeciw zaborcom, m.in. [[powstanie krakowskie|powstania krakowskiego]] 1846 i [[Wiosna Ludów|Wiosny Ludów]] 1848, w tym Legionu Polskiego na Węgrzech 1848-1849 i Legionu Polskiego we Włoszech 1848. Były one często jedynym narodowym elementem umundurowania. Rogatywki dla piechoty i jazdy przewidywały wytyczne Rządu Narodowego podczas [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] 1863, jednak mogły być one realizowane w niewielkim stopniu z powodu improwizowanego charakteru działań.
Linia 31:
W 1937 czapkę garnizonową uzupełniła miękka, nieusztywniona rogatywka polowa dla wojska, z wyjątkiem lotnictwa, marynarki, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Wg regulaminu z 1937 r. wykonana była z sukna mundurowego dla szeregowców, a z kamgarnu dla oficerów. Daszek był usztywniony, z tego samego materiału, co czapka. Otok był składany, można było go opuszczać chroniąc uszy i kark. [[Godło]] na rogatywce haftowano w tym czasie szarą nicią na owalnej podkładce sukiennej. Czapki polowe w okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] używane były w różnych oddziałach [[Partyzant|partyzanckich]].
W tworzonym w ZSRR od 1943 [[Ludowe Wojsko Polskie|ludowym Wojsku Polskim]] wprowadzono miękką czapkę polową wzorowaną na przedwojennej. Po wyzwoleniu obszaru Polski ponownie używane były przedwojenne rogatywki garnizonowe. Usztywnione rogatywki noszone były jedynie do ok. 1950, kiedy zastąpiły je całkowicie czapki okrągłe. Rogatywki zachowano ubiorach polowych. Noszona była ona powszechnie po zakończeniu wojny do 1952 roku, kiedy to pozostawiono ją jedynie kadrze<ref name=zyg145>{{cytuj książkę|nazwisko=Żygulski jun|imię=Zdzisław|tytuł=Polski mundur wojskowy|strony =145}}</ref>. Przywrócona została w 1961 roku dla wszystkich żołnierzy jako lekka, bawełniana rogatywka ze specjalnej tkaniny<ref name=zyg145/> we wzorach maskujących [[deszczyk]]. W 1969 roku zastosowano [[
W 1982 w [[Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego|Kompanii Reprezentacyjnej WP]] przywrócono usztywniane rogatywki garnizonowe, wzorowane na wzorze z 1935 roku.
Linia 53:
* szkarłatny – noszony przez: żołnierzy jednostek [[Żandarmeria Wojskowa|Żandarmerii Wojskowej]];
* fioletowy – noszony przez [[kapelan]]ów wojskowych;
* żółty – noszony przez: żołnierzy [[sztab]]u [[1
* amarantowy - noszony przez [[Szwadron Kawalerii Wojska Polskiego]]
[[Oficer (wojsko)|Oficerowie]] i [[generał]]owie noszą rogatywki z krzyżującym się srebrnym galonem na denku. [[Chorąży|Chorążowie]] i młodsi oficerowie na rogatywce powyżej otoku mają obszycie z jednego srebrnego galonu, oficerowie starsi z dwóch galonów, a generałowie mają na otoku obszycie w formie wężyka generalskiego. Na daszku oficerów młodszych znajduje się jeden srebrny galon, a na daszku oficerów starszych i generałów dwa galony.
| |||