Nakaz pracy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
nie tylko w Polsce |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4:
== Nakazy pracy w Polsce ==
Nakaz pracy w Polsce wprowadzała ustawa z 7 marca 1950 roku ''"o zapobieżeniu płynności kadr pracowników w zawodach lub specjalnościach szczególnie ważnych dla gospodarki uspołecznionej"'' (Dz.U. z 1950 r. nr 10 poz. 107)<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=1950|numer=10|pozycja=107|Ustawa z dnia 7 marca 1950 r. o zapobieżeniu płynności kadr pracowników w zawodach lub specjalnościach szczególnie ważnych dla gospodarki uspołecznionej.}}</ref>.
Administracyjne skierowanie do pracy otrzymywali absolwenci szkół średnich i wyższych. Osoby już pracujące mogły mieć ograniczenia możliwości zmiany pracy. Nakaz pracy w zawodach cywilnych wynikający z powyższej ustawy zniesiono w [[lata 60. XX wieku|latach 60. XX w.]] (oprócz służby zdrowia, gdzie obowiązywał nadal)<ref>[http://www.gomulka.terramail.pl/slownik.htm Słownik PRL] – zobacz hasło "Nakaz pracy"</ref>.
Nakaz pracy wydawano na 3 lata, po których pracownik uzyskiwał swobodę zmiany pracy. Miejsce, dokąd był kierowany pracownik na podstawie nakazu, miało zależeć przede wszystkim od dotychczasowych wyników w nauce — teoretycznie osoby osiągające lepsze wyniki miały być kierowane do miejsc atrakcyjniejszych (położonych bliżej dotychczasowego miejsca zamieszkania, z lepszą komunikacją i z lepszymi warunkami socjalnymi na miejscu). W praktyce przydział miejsca bardziej zależał od „znajomości” kandydata i jego rodziny oraz ewentualnie [[łapówka|łapówek]].
| |||