Ulica Górnośląska w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Grubel (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Linia 33:
 
== Historia ==
Ulica Górnośląska pojawiła się na mapach jako droga po raz pierwszy w roku 1740. Biegła w wąwozie od ulicy Wiejskiej do Rozbrat. Od 1770 nosiła nazwę Górna, realnie umotywowaną położeniem ulicy<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Handke | imię = Kwiryna | tytuł = Dzieje Warszawy nazwami pisane | wydawca = Muzeum Historyczne m.st. Warszawy | miejsce = Warszawa | data = 2011 | strony = 148 | isbn = 978-83-62189-08-3}}</ref>. Około 1778 uregulowano ją na całej długości. Rozdzielała w tym czasie ogrody Tivoli ks. [[Stanisław Poniatowski (podskarbi litewski)|Stanisława Poniatowskiego]] od ogrodu Ustronie należącycegonależącego do jego syna, ks. [[Kazimierz Poniatowski|Kazimierza Poniatowskiego]].
 
Od ok. 1775 r. u zbiegu ulic Górnośląskiej i [[Ulica Rozbrat w Warszawie|Rozbrat]] działała wielka [[cegielnia]] królewska, sięgająca aż do dziejszegodzisiejszego przebiegu ul. [[Ulica Myśliwiecka w Warszawie|Myśliwieckiej]]. Przestała istnieć po roku 1825.
 
Pod nr. 2/4 od lat osiemdziesiątych XVIII w. działał [[browar]]. W późniejszym okresie, około 1865 r. zastąpiono go Fabryką Odlewów Żelaznych "Ostrowski i Spółka", a od 1892 r. w tych samych zabudowaniach działała fabryka włókiennicza Albert Blazy i Spółka, przejęta w 1898 r. przez Rosyjsko-Włoskie Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Włóknistych.
 
Po roku 1779 trwała rozbudowa rezydencji Ustronie ks. [[Kazimierz Poniatowski|Kazimierza Poniatowskiego]]. Poprzedzony dziedzińcem pałac zaprojektował [[Stanisław Zawadzki (1743-1806)|Stanisław Zawadzki]]. Od roku 1799 właścicielami pałacu byli [[Radziwiłłowie]]. Ostatni z jego posiadaczy, [[Dominik Radziwiłł]], w 1820 r. sprzedał go rządowi [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]].
Linia 53:
Po przeciwnej stronie ulicy wzniesiono w tym czasie większe obiekty: pod nr. 14 – żeński akademik zwany "Domem Akademiczek", fundacji barona Hirscha (autorem projektu był [[Marian Lalewicz]]) oraz pod nr. 16 - dom Pierwszego Warszawskiego Towarzystwa Budowy Własnych Mieszkań, przejęty już w trakcie budowy przez Ujazdowską Spółdzielnię Mieszkaniową. Po sąsiedzku pod nr. 18 powstał dom spółdzielni MSZ, zaś pod 20 - Dom Spółdzielczy Pracowników PKO. Autorem tych obiektów również był [[Marian Lalewicz]]. Równolegle u zbiegu z ul. [[Ulica Rozbrat w Warszawie|Rozbrat]] powstały dwie szkoły dla dziewcząt: II Miejskie Gimnazjum Żeńskie im. J. Kochanowskiego oraz Państwowa Szkoła Handlowa.
 
Po 1920 r. kamienice budowano także przy wschodnim odcinku ulicy, jednak wznoszone tu obiekty miały dość prosty i skromny wystrój. Pod nr. 2/4 na miejscu dawnych zabudowań użytkowanych przez Rosyjsko-Włoskie Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Włóknistych powstała montownia samochodów [[Citroën]]. W 1922 nazwę ulicy zmieniono na Górnośląską dla uczczenia przyłączenia do RzeczypospolitejRzeczpospolitej Polskiej wschodniej części [[Górny Śląsk|Górnego Śląska]].
 
W 1939 r. zniszczeniu uległ dom pracowników [[MSZ]]. Kolejne, dużo większe straty w zabudowie przyniósł rok 1944. Wypalone budynki rozebrano w okresie 1946-1947. Mimo tego Górnośląska zachowała wiele ze swego przedwojennego klimatu.
 
Tuż po wojnie, w latach 1946-1972, ulicą Górnośląską kursowało kilka linii trolejbusowych[[trolejbus]]owych. Dopiero w 1963 r. w Górnośląską wjechał autobus linii 108.
 
== Ważniejsze obiekty ==