Mykoła Łebed´: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
źródło, drobne redakcyjne
Linia 12:
Organizator trzech kolejnych konferencji OUN-B (1941-1943). 13 maja 1943 władzę nad OUN-B]] w miejsce Łebedia (p.o. prowidnyka krajowego) przejął kolegialnie (jako Biuro Prowodu) - triumwirat: [[Zinowij Matła]], [[Dmytro Majiwśkyj]] i [[Roman Szuchewycz]], ten ostatni jako p.o. głównego prowidnyka. Odbyło się to w trybie quasi-zamachu stanu pod nieobecność Łebedia, który opuścił naradę kierownictwa OUN<ref> Grzegorz Motyka "Ukraińska partyzantka.." s.117.</ref>.
 
Według [[Czesław Partacz|Czesława Partacza]] odpowiedzialny za [[rzeź wołyńska|rzeź wołyńską]]<ref>"Bezpośrednio odpowiedzialną osobą za podjęcie decyzji zbrodni ludobójstwa jest Mykoła Łebed, kierujący OUN do sierpnia 1943 r." [[Czesław Partacz]], ''Przyczyny i tło konfliktu polsko-ukraińskiego w latach 1939-1947'' [w:] "27 Dywizja AK" Biuletyn Informacyjny, nr 1 (101), Warszawa styczeń-marzec 2009, s. 21 [http://armiakrajowa.home.pl/pdf/101.pdf wersja elektroniczna]. Mykoła Łebed został jednak pozbawiony funkcji p.o prowidnyka OUN-B najpóźniej 13 maja 1943. [[Grzegorz Motyka (historyk)|Grzegorz Motyka]], ''Ukraińska partyzantka 1942-1960'', Warszawa 2006, Wyd. Instytut Studiów Politycznych PAN, [[Oficyna Wydawnicza RYTM]], ISBN 83-88490-58-3 s. 117. [[Grzegorz Motyka (historyk)|Grzegorz Motyka]], ''Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”. Konflikt polsko-ukraiński 1943-1947'', [[Wydawnictwo Literackie]], Kraków 2011, ISBN 978-83-08-04576-3 s.98-99. Ustalenia śledztwa [[Instytut Pamięci Narodowej|IPN]]: "W trakcie obrad wyraźnie zarysowało się niezadowolenie części przywódców OUN z pełniącego obowiązki prowidnyka OUN Mykoły Łebed’ia. Szczególnie było to widoczne wśród oficerów z byłego batalionu "Nachtigall". Doprowadziło to w kwietniu 1943 r. do rezygnacji Łebed’ia. O fakcie tym poinformowano członków OUN w specjalnym oświadczeniu wydanym w dniu 13 maja. Władzę nad OUN objął wówczas triumwirat w składzie Zinowij Matła, Dmytro Majiwśkyj i Roman Szuchewycz." Por. [http://www.naszawitryna.pl/jedwabne_969.html Prokurator Instytutu Pamięci Narodowej Piotr Zając].</ref>.
 
W latach 1941-1944 Łebed kierował ze strony OUN-B rozmowami z [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegaturą Rządu na Kraj]] i [[Armia Krajowa|Armią Krajową]]. W 1944 Łebed był współtwórcą UHWR i sekretarzem generalnym do spraw zagranicznych [[Ukraińska Główna Rada Wyzwoleńcza|UHWR]]. W tym charakterze kierował rozmowami z Węgrami i pośredniczył w rozmowach [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] z Niemcami.