Mykoła Łebed´: Różnice pomiędzy wersjami

Po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] i ogłoszeniu 30 czerwca 1941 przez działaczy OUN-B [[Akt odnowienia Państwa Ukraińskiego|deklaracji niepodległości Ukrainy]], minister bezpieczeństwa w powołanym wówczas [[Rząd Jarosława Stećki|rządzie Jarosława Stećki]], do aresztowania składu rządu przez [[Gestapo]] 11 lipca 1941. Sam aresztowania uniknął, przechodząc do konspiracji. Po aresztowaniu 15 września 1941 przez Gestapo [[Lew Rebet|Lwa Rebeta]], objął funkcję pełniącego obowiązki prowidnyka OUN-B, działając w podziemiu. Było to zgodne z ustaleniami prowodu OUN-B z 10 lipca 1941 co do kolejności przejęcia władzy w organizacji w przypadku niemieckich aresztowań. 4 października 1941 dowództwo SS i policji na [[Dystrykt Galicja]] wydało za Łebediem [[list gończy]]<ref> [[Grzegorz Mazur]], [[Jerzy Skwara]], [[Jerzy Węgierski]], ''Kronika 2350 dni wojny i okupacji Lwowa 1 IX 1939- 5 II 1946'', Katowice 2007, Wyd. Unia Katowice, ISBN 978-83-86250-49-3 ; s.212, 241. Niemcy aresztowali matkę Łebedia, jego żonę z dzieckiem i siostrę.</ref>.

 

 

Według [[Czesław Partacz|Czesława Partacza]] odpowiedzialny za [[rzeź wołyńska|rzeź wołyńską]]<ref>"Bezpośrednio odpowiedzialną osobą za podjęcie decyzji zbrodni ludobójstwa jest Mykoła Łebed, kierujący OUN do sierpnia 1943 r." [[Czesław Partacz]], ''Przyczyny i tło konfliktu polsko-ukraińskiego w latach 1939-1947'' [w:] "27 Dywizja AK" Biuletyn Informacyjny, nr 1 (101), Warszawa styczeń-marzec 2009, s. 21 [http://armiakrajowa.home.pl/pdf/101.pdf wersja elektroniczna]. Mykoła Łebed został jednak pozbawiony funkcji p.o prowidnyka OUN-B najpóźniej 13 maja 1943. [[Grzegorz Motyka (historyk)|Grzegorz Motyka]], ''Ukraińska partyzantka 1942-1960'', Warszawa 2006, Wyd. Instytut Studiów Politycznych PAN, [[Oficyna Wydawnicza RYTM]], ISBN 83-88490-58-3 s. 117. [[Grzegorz Motyka (historyk)|Grzegorz Motyka]], ''Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”. Konflikt polsko-ukraiński 1943-1947'', [[Wydawnictwo Literackie]], Kraków 2011, ISBN 978-83-08-04576-3 s.98-99. Ustalenia śledztwa [[Instytut Pamięci Narodowej|IPN]]: "W trakcie obrad wyraźnie zarysowało się niezadowolenie części przywódców OUN z pełniącego obowiązki prowidnyka OUN Mykoły Łebed’ia. Szczególnie było to widoczne wśród oficerów z byłego batalionu "Nachtigall". Doprowadziło to w kwietniu 1943 r. do rezygnacji Łebed’ia. O fakcie tym poinformowano członków OUN w specjalnym oświadczeniu wydanym w dniu 13 maja. Władzę nad OUN objął wówczas triumwirat w składzie Zinowij Matła, Dmytro Majiwśkyj i Roman Szuchewycz." Por. [http://www.naszawitryna.pl/jedwabne_969.html Prokurator Instytutu Pamięci Narodowej Piotr Zając].</ref>.