Heim ins Reich: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze przesiedlenia Niemców miały miejsce jeszcze na krótko przed wybuchem II wojny światowej. Na podstawie umowy podpisanej między Berlinem a Rzymem w czerwcu 1939 roku przesiedlono ok. 56 tys. ludności pochodzenia niemieckiego z południowego Tyrolu i osiedlono ich na terenie Austrii. Kolejne przesiedlenia volksdeutschów nastąpiły po rozbiorze terenów Polski między Rzeszą niemiecką i ZSRR, kiedy to z jednej strony Niemcy włączyli w granice Niemiec [[Wielkopolska|Wielkopolskę]], [[Pomorze Gdańskie]], polską część Górnego [[Śląsk]]a oraz [[Rejencja łódzka|rejencję łódzką]], a z drugiej wschodnia Polska, Łotwa, Estonia i część Rumunii została wchłonięta przez ZSRR. Na przełomie października i listopada 1939 roku Niemcy podpisali z ZSRR umowy o przesiedleniach Niemców z terenów Łotwy i Estonii oraz okupowanego przez ZSRR Wołynia i Galicji wschodniej. W 1940 Niemcy podpisali kolejną niemiecko-radziecką umowę o przesiedleniach z Bukowiny i Besarabii, oraz umowę z [[Rumunia|Rumunią]] o przesiedleniach Niemców z południowej Bukowiny i [[Dobrudża|Dobrudży]]. Przesiedlenia w ramach akcji „Heim ins Reich” były dobrowolne. Niemiecko-radziecki układ o przesiedleniu z Besarabii i Północnej Bukowiny z 5 września 1940 głosił „(...) Chęć przesiedlenia może być wyrażona ustnie bądź pisemnie. Przesiedlenie jest dobrowolne; nie może być przy tym stosowany żaden pośredni lub bezpośredni nacisk”<ref>Praca zbiorowa „Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939–1945. Atlas ziem Polski”, Demart 2008, s. 162, ISBN 978-83-7427-391-6.</ref>. W latach 1939-1944 miały miejsce następujące przesiedlenia:

* Przesiedlenia z okupowanych części ZSRR w latach 1943-1944 objęły ok. 250 tys. volksdeutschów, z czego ok. 244 tys. osiedlono w Kraju Warty.

Przesiedlenia Niemców z południowej i wschodniej Europy były możliwe na tak dużą skalę dzięki wcześniejszym wysiedleniom Żydów oraz Polaków z terenów przedwojennej Polski włączonych w granice III Rzeszy. Równolegle z przesiedleniami Niemców z innych europejskich państw miało miejsce również wysiedlanie obywateli przedwojennej Polski z terenów Wielkopolski, Pomorza, Górnego Śląska, [[Rejencja kaliska|ziemi łódzkiej]], Zamojszczyzny, Mazowsza itp. Na Śląsku po decyzji [[Heinrich Himmler|Heinricha Himmlera]] w połowie 1942 roku utworzono specjalny [[Polenlager|system obozów koncentracyjnych dla Polaków pod nazwą "Polenlager"]] służących do przetrzymywania wysiedlanych Polaków, którzy mieli zrobić miejsce dla przesiedlanych w ramach akcji Heim ins Reich Niemców ze wschodu<ref>Roman Harbar, Zofia Tokarz, Jacek Wilczur: ''Czas niewoli, czas śmierci.'' Interpress, Warszawa 1979</ref><ref>Roman Z. Hrabar: ''Niemieckie obozy dla Polaków na Śląsku w czasie II wojny światowej "Polenlager"'', Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Wydawnictwo "Śląsk", 1972</ref>.