Łukasz (Wojno-Jasieniecki): Różnice pomiędzy wersjami

Walenty Wojno-Jasieniecki urodził się jako jedno z pięciorga dzieci w rodzinie prowizora Feliksa Wojno-Jasienieckiego i jego żony Marii Kudriny. Ojciec przyszłego hierarchy pochodził z [[Polacy|polskiej]] rodziny szlacheckiej i był wyznania [[Kościół łaciński|rzymskokatolickiego]], podczas gdy matka, [[Rosjanie|Rosjanka]], wyznawała prawosławie<ref>{{cytuj książkę |autor = W. Maruszczak| tytuł = Hierarcha-chirurg. Życie arcybiskupa Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)| wydawca = Bratczyk| miejsce = Hajnówka| rok = 2004| strony = 9| isbn = 83-88325-31-0}}</ref>. Sam duchowny twierdził później, iż nie otrzymał w domu wychowania religijnego<ref name="mar10">{{cytuj książkę |autor = W. Maruszczak| tytuł = Hierarcha-chirurg. Życie arcybiskupa Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)| wydawca = Bratczyk| miejsce = Hajnówka| rok = 2004| strony = 10| isbn = 83-88325-31-0}}</ref>. W wieku dwudziestu lat opuścił dom i pragnął wstąpić do komuny [[Lew Tołstoj|tołstojowców]], przez pewien czas zamieszkiwał w [[Jasna Polana|Jasnej Polanie]] pod opieką samego Tołstoja. Tam jednak zapoznał się z jego pracą ''Na czym polega moja wiara'', której lektura doprowadziła go do wniosku, iż poglądy pisarza są jedynie wypaczeniem teologii prawosławnej. Doprowadziło to do jego zerwania z ruchem<ref name="mar10"/>.

 

=== Pierwsze lata pracy lekarskiej ===

Rozpoczęte w 1898 studia Walentin Wojno-Jasieniecki ukończył w 1903. Po zdobyciu dyplomu lekarskiego deklarował, iż całe życie pragnie spędzić jako lekarz wiejski, pomagający najuboższym. Jednak już w 1904 został włączony do oddziału sanitarnego stacjonującego w [[Czyta|Czycie]], jako chirurg w armii rosyjskiej<ref name="mar13">{{cytuj książkę |autor = W. Maruszczak| tytuł = Hierarcha-chirurg. Życie arcybiskupa Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)| wydawca = Bratczyk| miejsce = Hajnówka| rok = 2004| strony = 12–13| isbn = 83-88325-31-0}}</ref>. W tym samym roku ożenił się z Anną Łańską, córką rządcy majątku na Ukrainie, która w szpitalu pracowała jako siostra miłosierdzia<ref name="mar13"/>. Po ślubie zamieszkał z żoną w [[Ardatow]]ie ([[gubernia symbirska]]) i podjął tam pracę w charakterze kierownika szpitala. Następnie przeprowadził się do [[Wierchnij Lubaż|Wierchniego Lubaża]] ([[gubernia kurska]]), gdzie pracował na tym samym stanowisku. W swojej pracy lekarskiej zasłynął bezpłatnym leczeniem najbiedniejszych<ref>{{cytuj książkę |autor = W. Maruszczak| tytuł = Hierarcha-chirurg. Życie arcybiskupa Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)| wydawca = Bratczyk| miejsce = Hajnówka| rok = 2004| strony = 14| isbn = 83-88325-31-0}}</ref>. Został przeniesiony do [[Fatież]]a, po czym wyjechał do [[Moskwa|Moskwy]] w celu napisania rozprawy doktorskiej (specjalność: [[anestezja]]). Zainspirowany pracą H. Brauna poświęconą [[znieczulenie miejscowe|znieczuleniu miejscowemu]] i po przeprowadzeniu doświadczeń w klinice Piotra Diakonowa wydał w 1915 rozprawę ''Anestezja regionalna'', za którą otrzymał tytuł doktora nauk medycznych<ref>{{cytuj książkę |autor = W. Maruszczak| tytuł = Hierarcha-chirurg. Życie arcybiskupa Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)| wydawca = Bratczyk| miejsce = Hajnówka| rok = 2004| strony = 14-15| isbn = 83-88325-31-0}}</ref>. Chcąc utrzymać rodzinę, podjął na nowo praktykę lekarską we wsi Romanowka, następnie w [[Peresław Zaleski|Peresławiu Zaleskim]]<ref>{{cytuj książkę |autor = W. Maruszczak| tytuł = Hierarcha-chirurg. Życie arcybiskupa Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)| wydawca = Bratczyk| miejsce = Hajnówka| rok = 2004| strony = 16| isbn = 83-88325-31-0}}</ref>. W 1917 otrzymał propozycję podjęcia pracy na stanowisku naczelnego lekarza w [[Taszkent|Taszkencie]] oraz prowadzenia wykładów na miejscowym uniwersytecie<ref>{{cytuj książkę |autor = W. Maruszczak| tytuł = Hierarcha-chirurg. Życie arcybiskupa Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)| wydawca = Bratczyk| miejsce = Hajnówka| rok = 2004| strony = 18| isbn = 83-88325-31-0}}</ref>.