Czameria: Różnice pomiędzy wersjami

W trakcie [[Wojna grecko-włoska 1940–1941|wojny grecko-włoskiej 1940-41]] znaczną część Albańczyków – mężczyzn internowano, wysyłając ich na greckie wyspy. Po wspólnej agresji Włoch i Niemiec, wskutek przymusowych dostaw żywności do Rzeszy oraz brytyjskiej blokady kontynentalnej, Grecję ogarnęła klęska głodu, implikując śmierć ponad 300 tysięcy ludności. W końcowym okresie wojny muzułmanie padli też ofiarą wypędzeń<ref>http://www.cameriainstitute.org/en/history Chameria</ref>, organizowanych przez rojalistyczną partyzantkę grecką, ściśle współpracującego z Brytyjczykami generała Napoleona Zerwasa. W trakcie walk i wypędzeń, w źródłach albańskich określonych jako ludobójstwo, zginąć miało 2909 osób, w tym 11,7% stanowiły kobiety i dzieci. Zdaniem Greków, proporcja ta wskazuje raczej na typowy wynik starć zbrojnych, prowadzonych w kilkudziesięciu miejscowościach, niż na zamierzone ludobójstwo.

W początkach lat 50-tych. [[XX wiek|XX]] wieku, Grecja ustawowo uchyliła własność wszystkich gruntów rolnych, nieuprawianych od ponad trzech lat. Mogło następować przejęcie tych pól, w pierwszej kolejności przez krewnych, w następnej kolejności przez sąsiadów. Jednocześnie, grecki rząd sponsorował budowę całkowicie nowych i zelektryfikowanych domostw, wszystkim mieszkańcom wsi, którzy powrócili tam, podejmując produkcję rolną. Zmiany te uderzyły w tysiące rodzin ze stref przygranicznych, uprzednio chroniących się przed wojną do krajów sąsiednich, których granice zostały następnie zamknięte przez ich komunistyczne rządy.