Kinai: Różnice pomiędzy wersjami

{{nihongo|'''Kinai'''|畿内}} – w feudalnej [[Japonia|Japonii]] centralny region administracyjny, obejmujący teren pięciu prowincji wokół cesarskich stolic [[Nara (miasto w Japonii)|Nara]] i [[Kioto|Heian-kyō]]. Utworzony w 645 roku w ramach [[Reforma Taika|reformy Taika]], obejmował początkowo prowincje [[Prowincja Yamato|Yamato]], [[Prowincja Yamashiro|Yamashiro]], [[Prowincja Kawachi|Kawachi]] i [[Prowincja Settsu|Settsu]]<ref>L. Frédéric, ''Japan Encyclopedia'', s. 521.</ref>. W późniejszym okresie z prowincji Kawachi wydzielono nową prowincję [[Prowincja Izumi|Izumi]] i odtąd region był zwany także {{nihongo|''Go-Kinai''|五畿内}}. Jako centrum życia politycznego i kulturalnego kraju, Kinai cieszyło się przywilejami podatkowymi<ref>P. Balcerowicz i in., ''Starożytność'', Czcz. 2, oprac. J. Kieniewicz, s. 265.</ref>.

W dobie reform ery [[Taika]] w VI wieku na obszarze Kinai najsprawniej w Japonii został wprowadzony system [[handensei]], polegający na kontrolowaniu przez cesarza dochodów z ziemi publicznej. W następnym okresie [[Historia Japonii|dziejów Japonii]], [[Nara (okres)|Nara]], na terenie Kinai pojawiły się pierwsze oznaki niedoskonałości hendenseihandensei. Wzrost demograficzny spowodował kurczenie się obszarów uprawnych. Ludność obciążona podatkami i obowiązkiem pracy przymusowej opuszczała ziemię. Unikała poborów do wojska poprzez ucieczki do klasztorów i zaciąganie się na służbę do arystokracji. To oraz przywileje cesarskie na rzecz możnych i klasztorów, przyczyniło się do osłabienia władzy centralnej<ref>J. Tubielewicz, ''Historia Japonii'', s. 75–76.</ref>. Wraz z wprowadzeniem w połowie VIII wieku systemu [[shōen]]ów oraz dekretu [[konden-esei]] w Kinai – mimo iż większość ziemi w regionie była zagospodarowana – rozpoczął się proces tworzenia wielkich posiadłości ziemskich poprzez zagarnianie ziemi publicznej, co stopniowo pogłębiało kryzys polityczny i przyczyniało się do umocnienia się wielkich rodów arystokratycznych<ref>J. Tubielewicz, ''Historia Japonii'', s. 77–78.</ref>. W drugiej połowie ery Nara w Kinai od 708 roku bito własną monetę, jednak zasięg użycia pieniędzy nie rozpowszechnił się poza granice regionu<ref>J. Tubielewicz, ''Historia Japonii'', s. 77.</ref>.

Pod względem kulturowym okręg centralny Japonii wraz ze stolicą cesarską uległ w okresie Nara procesowi [[Sinizacja|sinizacji]]. Na skutek kontaktów japońsko-chińskich na dwór cesarza przybywali mnisi buddyjscy, wpływając na sposób życia miejscowej arystokracji. Z Kinai [[buddyzm]] rozpowszechnił się na inne regiony japońskie. Z czasem, gdy nowa religia zakorzeniła się zakorzeniła, w Kinai powstały ogromne potęgi klasztorne<ref>J. Tubielewicz, ''Historia Japonii'', s. 79.</ref> w oparciu o shōeny. Gdy nastąpił schyłkowy okres systemu w dobie reform [[Hideyoshi Toyotomi]]ego w drugiej połowie XVI wieku, klasztory Kinai zaciekle broniły swoich posiadłości<ref>J. Tubielewicz, ''Historia Japonii'', s. 200.</ref>.

* Balcerowicz P. i in., ''Starożytność'', Czcz. 2, oprac. J. Kieniewicz, Kraków 2000. ISBN 83-85909-61-3. ISBN 83-85909-48-6.